Groot Nederland. Jaargang 2

[p. 610]

Gedichten Door René de Clercq.

Hier met die dingen!

Alzoo, Alzoo!

Die schavelingen

daar op het stroo!

die bakken

met pemen;

die zakken

met lemen;

die takken

nemen!

Nu schieren, schooren, berd en bonk;

en bovenop, de wilgetronk!

Tonder, tonder!

Het spokt al onder!

Hoor, zie,

in een twee drie,

de vlamme slaat uit, de vlamme slaat boven,
en rood is de leute om den laaienden oven:

Sinte Pieter en Sint Jan!

Wie kan-der daar an?

Rook

en smook!

We vieren ook!

[p. 611]

Sinte Maartens-avond.

 

Sinte Maartens-avond,

 

De toren gaat naar Gent.

 

Mijn moederke bakt wafels,

 

En 'k zit er geern omtrent.

 

Zit ik bij den temper,

 

Moeder zegt: gij kremper!

 

Zit ik bij het ijzer,

 

Moeder zegt: gij knijzer!

 

Zit ik bij den koteraar,

 

Moeder zegt: wat doet ge daar?

 

En slagen!

 

En slagen!

 

Moederke bak, en sla mij maar:

 

Ik kan het wel verdragen!

[p. 612]

Boomgaardweide.

 

De boomgaardweide bergt, omdoornhaagd en omtuind,

 

in teere licht- en schaduwvlekken,

 

frischlachend in den speierdauw, vol plekken

 

geel blaargestrooi, dat bruint.

 

't Is Herfst, en wind en vogels zitten stommer....

 

Er heerscht iets zoetelijks, iets vrooms....

 

De koeien treden uit de lommer

 

des appelbooms,

 

en klimmen, klimmen, daar het luwer wordt en warmer,

 

al knagende,

 

vertragende,

 

vermoeid en zwaar,

 

en knikken, knielen, liggen door malkaar,

 

withuidig, blinkend, klaar

 

gekapt uit marmer.

 

Hun halzen, koppen, stijf

 

gelijk hun hoornen, steken boven

 

het lange lijf;

 

hun muilen staan gekloven;

 

hun neuzen blazen;

 

hun oogen, neen,

 

hun oogen speuren ginds de kalvren niet, alleen

 

aan 't grazen.

[p. 613]

 

In 't vergezicht,

 

waar, langs de populieren, licht

 

en donker samenheulen,

 

weidt, traagzaam gaande,

 

en steerteslaande,

 

een merrie met haar veulen.