Groot Nederland. Jaargang 2

[p. 607]

Gedichten
door J.L. Walch.

In schemer liep ik langs de gracht - de boomen
in waas van teeder groen bewogen even,
lichtend, hun kruinen - in de lucht bleef zweven
vreemd-late glans... ik voelde schuchter komen
door killer lucht een lauw-opwaaiend leven
van lentezucht - en in mijn warme, loome
gepeins tíntelde klaar - als visioen in droomen -
een onbegrepen blijheid om mijn leven.
Dit was in vreemde stad, jaren geleden....
maar weer zie ik mij gaan, klein onder hooge
boomen langs grachtkant - schemer is beneden,
op 't stille water en op straat - maar boven
deint lichtend loof zacht op de donkere stammen,
glanzen gevels teer-blij in witte vlammen.

[p. 608]

In het duin.

 

In duinen hoor de zee zingen....

 

haar stemmen opgingen

 

tot veelstemmig koorgezang....

 

rustig zeegezang dagen lang

 

hooren de duinen stil luisterend

 

in zonnigen vrede.... fluisterend

 

neigt er het helm, dat blinkt van dauw

 

onder eeuwen-jong, lichtend blauw

 

van zomermorgenhemel.

[p. 609]

Herfst 1903.

 

Als eens in later tijd mijn leven loom

 

en droef is, zal 'k in schrift nóg spreiden

 

de volheid van de glorieuse tijden

 

van thans, nu mij bedelft een stroom

 

van schoonheid - o, de rijke kleuren

 

van dit oud stadje - búiten vluchten

 

trekvogels - de rivier bij schemerluchten -

 

en 's morgens de vreemd-frissche najaarsgeuren...

 

 

 

Die werpt de koele wind mij toe...

 

Ik zie, een zalig man, en voel de zilte

 

frischheid... de wondere dagen rijen voort...

 

 

 

'k Doorleef ze met diep ademen en doe,

 

als ik wèl-zalig zit in avondstilte,

 

mijn vreugden eeuwig zijn in glanzend woord.