Groot Nederland. Jaargang 1

[p. 674]

Gedichtjes
Door Henri van Daalhoff.

Zomerdag.

Op de stoep voor 't huis,

voor de kleine kluis

zit een blond kindje te spelen.

De vlindertjes dwarrelen

zoo blij in 't rond;

't zonnetje speelt van 't kind

tot den grond:

't is om een kusje te stelen.

Maar zoo af en toe

koert een koekeroe

een groet uit zijn groene kootje,
want aan 't eind van de lucht

komt met wereld-vlucht

een dreigend wolken-zootje.

't Kind spoedt zich heen
voor 't wolken-geween;
en 't zonnetje en de vlinder
hebben hun deurtjes toe gedaan
en van 't buitje geen hinder.

[p. 675]

Veld-bloempjes.

Aan mijn kind.

Ach, lieve teere bloemen,
Wat ziet gij mij vragend aan,
Uw hoofdjes neigen zoo neder
Om zachtjes slapen te gaan.

Bekommert u niet om mijn zorgen,
Maar slaapt tot de dageraad komt,
Dan zal het water u laven
Met eenen frisschen dronk.

Een dronk, uit 't groote koel-vat
Geschept met zoo veel ziel:
Mijn bronnetje van geklater
Dat voor u te klateren viel.

Toe, slaapt nu, lieve kleinen,
Doet zacht uw oogjes toe;
Uw kleine stelen fijne
Maken mij droef en moe.

Sluit nu gerust uw oogen,
't Is immers al zoo laat;
Geen van uw kleine broertjes,
Die nu pas slapen gaat.

Moeder Hanne.

Als de dag in het Oosten
te gloren ligt aan 't land,
dan komt Moedertje Hanne
uit 't oude ledikant.

[p. 676]

 

En in al de stilte

 

van 't vroege morgenuur

 

zet zij haar potje en panne

 

te zeuren op het vuur.

 

 

 

Dan trekt er van haar schouwe,

 

uit de groote zwarte piet,

 

in lange blauwe dauwe

 

de rook al over 't riet.

 

En weldra liggen de velden,

 

haar tuintje met de biet,

 

in eenzaamheid te droomen

 

met 't nevelend verschiet.

Boompje in den regen.

't Jonge boompje staat zoo gebogen,
Ik zou wel zijn tranen willen drogen.

Aan ellek blad hangt schittering,
Hij glinstert bij een siddering.

Och kom, mijn teere regenboog,
Dat ik uw tranen-takken droog!....