De grappige muyzeval
(ca. 1815)–Anoniem grappige muyzeval, De–
AuteursrechtvrijStem: Moeder ik heb den Keizer gezien.Vriende ik weet een vieze klugt,
Gy zult laggen met genugt,
't Is van een zotten Boer,
Een ieder heeft zynen toer,
Hy woonden een uurtje buiten de Stad,
Dronk hem alle dagen zat,
| |
[pagina 64]
| |
't Was zyn Vrouw een droevig spyt,
Den Knegt en ook de Meid.
Den Knegt die sprak heel dispereat,
Zo dat hier niet anders gaet,
Dan zal ik verhuizen gaen,
En ik laet alles staen,
Of laet my van dezen nagt,
Doen het geen ik heb bedagt,
Ik zal deze zatte pry,
Doen leven gelyk als wy.
Het Vrouwtje sprak verblyd van geest,
Zoud gy deeze zatten beest,
Dan nog konnen wennen af,
Ik zal u beschenken braef,
En nog maken een nieuw kleed,
Zonder dat het iemand en weet,
Maer zyn lyf geen schaden doet,
Den Knegt die zyd' dat is goed.
Den Knegt die kleede hem in een vel,
Gelyk den duivel uit de hel,
En hy lag op zyn loer,
Voor dezen zatten Boer,
Het was in den avond laet,
Dat hy zwymelde langs de straet,
En toen kwam hy dronken t'huis,
Hy maekte een groot gedruis.
Hy vloekte als een booze geest,
Dezen Boer en zatten beest,
Hy sloeg zyn Vrouw en ook de Meid,
De Knegt die dagt 't is myn tyd,
Hy liet hem vallen al door de schouw,
Hy pakte zyn Meester by zyn mouw,
Hy liep 'er mee de Schoorsteen in,
't Is nog maer een begin.
| |
[pagina 65]
| |
Hy kroop 'er mee de Schoorsteen uit,
Den Boer die schreeuwden overluit,
Ach! myn Heer den Duivel goed,
My doch nu geen kwaed en doet;
Houd doch op voor deze keer,
Ik wil doen geen zonden meer,
Ik zal doen al wat ik kan,
Gelyk als een eerlyk man.
Ligt dan daer, gy zatte Boer,
In den drek al op de vloer,
De Knegt liep stilletjes weer in huis,
Hy maekte doe niet veel gedruis,
Hy kleede hem weer op 't zelfde uur,
De Boer die klopte al op de deur,
En sprak bedroeft van zin,
Ach! Vrouwtje laet my doch in.
Het Vrouwtje sprak ach kameraet,
Leeft gy nog, ach lieve maet,
Want ik beef gelyk een ried,
Van dat daer is geschied:
Waer vloog gy daer zo naer toe?
De Boer die sprak ik weet niet hoe
Maer ik zal 't u zeggen gaen,
Gelyk ik heb verstaen.
Het was de duivel boos en vals,
Hy brak my byna den hals,
Hy verweet my alle kwaed,
Gy weet wel hoe dat het gaet,
En hy wou my wreed en fel,
Nog gaen slepen al naer de hel,
En ik riep ach, ach, myn Heer,
Pardon voor deze keer.
Hy liet my vallen op den grond,
| |
[pagina 66]
| |
In den drek of in den stront,
Zie hoe dat ik ben gesteld,
Van allen dat groot geweld,
Ik vraeg nu vergiffenis,
Het Vrouwtje die waste hem voor gewis,
Van zyn hooft tot aen den voet,
Ziet wat dat de liefde doet.
|
|