De grappige muyzeval

Een Nieuw Lied op de hedendaagsche handel der Waereld.

Stem: Ik heb eene nieuwe gekreegen, Eerst in grou, Nu ben ik in 't blou.

Dochters al die het Houwelyk minne,
Dat gy u dog wat wyfelyk draegt,
Houd u altyd standvastig van zinne,
Eer dat gy u ten lesten beklaegt,
Zyt gy van Dries, of van Japen verlaten,

[p. 43]

 

Die u heeft schoone beloften gedaen,

 

Wat kan u dog die zottigheid baten?

 

Dat gy u zou versnoepen dan gaen,

 

Gelyk 'er meer Zottinnen bestaen.

 

Lest eens een Dogter jeugdig in 't leven,

 

Om dat zy haren Minnaer was kwyt,

 

Zy ging haren woord van trouwen weggeven,

 

Was dat geen dwaze zottelykheid,

 

Aen eenen Man van zeventig Jaren,

 

Die had vergeten Liefde en Min,

 

Dat ging zy aen haer Moeder verklaren,

 

Als dat zy had het trouwen in 't zin,

 

Met deze Vent, die malle Zottin.

 

Dochter waer zyn uw zinnen gebleven,

 

Dat gy u wil versnoepen daer aen,

 

Hebt gy het woord aen Steven gegeven,

 

Laet hem met twee blaeuw schenen weggaen,

 

Als gy u wil tot trouwe verbinden,

 

Daer zyn van alle soorten van staet,

 

Gy zult nog uw gelyken wel vinden,

 

Dochter aanhoord woorden en raed,

 

Eer gy u vind bedrogen te laet.

 

Moeder gy weet geen oorzaek of reden,

 

En spreekt my van de Jongmans niet weer,

 

Ik heb 'er vier verscheiden gevreden,

 

Japen en Carel, Gommer en Peer,

 

Wat doen zy meer als huilen en razen?

 

Niet als bedrog en ydele praet,

 

En dan een Dochters ooren vol blazen,

 

Dragen uw eer met manden op straet,

 

Gelyker 'er in de Waereld omgaet.

 

Dochter dat ziet men zelden gebeuren,

[p. 44]

 

Als dat gy al uw Dochters word kwyd,

 

Moeder ik kan niet anders bespeuren,

 

Als dat het komt door uitstel van tyd;

 

Ik zond u alle Weeken te Merkten,

 

Of gy geen Bed, of Meubels en vond,

 

Dan komt daer eenen witten of zwerten,

 

Of een vuile leelyke Hond,

 

Die jerd de g'heel Vryagie tot strond.

 

Ten zal myn aen geen schyven ombreken,

 

Kind als gy maer den Ouden verlaet,

 

Komt u dan een Jongman aanspreken,

 

Ik stel uw Huis van alles in staet;

 

Wilt gy de nieuwste mode gaen dragen,

 

Kap ende Kleed van Chits of Katoen,

 

Om dat gy zou de Jongemans behagen,

 

Daer kont gy een fortuintje mee doen,

 

Trouwen een Man van staet of fatsoen.

 

Moeder het is verloren gesloten,

 

Ik bid u houd uw Meubels en Kleed,

 

Ik heb myn Trouw met Steven besloten,

 

Saergie en Bed 't is alles gereed,

 

Ik moet voor Plaets en Woning niet zorgen,

 

Of kopen van het Houwelyks goed,

 

Al was 't den dag van heden of morgen,

 

Al die het met een Weduman doet,

 

Die heeft met al die vodden geen moed.

 

Kind als gy toch met Steven wilt trouwen,

 

Waer gy zo veel gratie in vind,

 

Hyst dat u zal de liefde verflouwen,

 

Als gy moest dienen Vader en Kind;

 

Wat zult gy voor uw moeite beërven,

 

Als het nog gaet in vreede ten best:

[p. 45]

 

Komt uwe ouwe Grampeer te sterven,

 

Dan houd gy nog de stukken op 't lest,

 

Van een kleine Kinderen nest.

 

Mieke die heeft hare Moeder verlaten,

 

Daer was doen geen spreken meer veur,

 

Zy liet Mameer staen gruizen en praten,

 

En zy gink met den Weewenaer deur,

 

Ten was maer kort en weinige dagen,

 

Naer dat zy was met Steven getrouwd,

 

Mie kwam het aen haer Moeder al klagen,

 

Als dat harr dit fortuintje berouwd,

 

Dat zy den Kop en Ooren nu krouwd.

 

Dochters gy mogt dees les niet vergeten,

 

Al hebt gy eenen Minnaer voor vast,

 

Gy kont het tog te voren niet weten,

 

Of dat dit scheel uw potteke past;

 

Zyt gy tot Peer of Jan niet geroepen,

 

Dan zegt gy weder een ander da, da,

 

Daerom gy moet uw jeugt niet versnoepen,

 

Aen een oude gryze Papa,

 

Die met den Bril moet zingen na, na.