Golfslag. Jaargang 2

De haviken des doods...

De haviken des Doods hebben mijn lief geslagen
En ik sta heel alleen, en heb nog niet geleerd
Dat hij, die 't eigen leven roekeloos beheert
Ook anderer verlies getroost moet kunnen dragen.

Zij ligt geschonden, maar zoo vredig onder 't stage
En trage tikken van den regen, en ontbeert
Niet langer nu. Heeft zij zich dààrom niet verweerd
Toen zij van ver de witte vogels aan zag jagen?

Zij ligt geschonden, en ik sta nog ongedeerd.
Had ik Doods boog en pijlen, 'k zou Doods vogels jagen.
Zijn witte haviken hebben mijn lief geslagen
En ik sta heel alleen, en heb nog niets geleerd.

N. Jacob VAN HEERNE.