Golfslag. Jaargang 2

[p. 269]

Vertel het maar...

Vertel het maar, vertel,
vertrouw het nacht'lijk stil
de tijd, vliedt hij niet snel?
komt soms de dood niet als hij wil? . . .

Vertel de gesplinterde kast
en de gebroken muur
van de nimmer stillende last
om het nimmer hervonden uur.

Vertel de verblindende vlucht
in 't absurde van het azuur:
't ontlichamend lichte genucht
van 't kinderlijk vroegere vuur.

Vertel het maar, vertel,
vertrouw het nacht'lijk stil:
hoe 't oudere, latere spel
de sprong mist van April.

Verbind met de start der fonteinen
dit gekluisterd en duister bloed,
om bevrijd in het licht te verreinen
van 't vuur in zijn zuiverste gloed.

Verbind met de kleurboog der bloemen
de bijen van 't zwervende hart,
opdat hun kortstondige zoemen
niet stilvalt op 't zwart van de smart.

Paul DE VREE.