Golfslag. Jaargang 2

[p. 2]

[Kerstnummer]

[p. 3]

Het Hoge Feest.

SEDERT DE WILDE TIJDEN DER FRANKISCHE Middeleeuwen werd in onze gewesten de geboorte van de Heiland herdacht. Langzaam groeide het uit tot het traditionele hoogfeest van het jaar. Feest van de witte vrede en de broederliefde, van heilige, innige rust.

Nochtans, nu de technische suprematie allengs de geesteswaarden meer verstikt en elke diepere ziele-uiting naar de achtergrond dringt, dreigt deze plechtigheid te ontaarden in een mondaine gelegenheid, in een brallend uitleven van schaamteloze driften. De Christus-Mis, de oeroude viering van de Gewijde Nacht, wordt in een hels réveillon geprostitueerd.

Zelfs onder diegenen, die zich nog bezinnen over de ware betekenis van het antieke feest, groeit de bittere vraag hoe het tere symbool zijn zuiverheid en zending te bewaren. Want de cynische uitingen, die in de naoorlogse vervolgingswoede, de chantage-intriges en de onverantwoordelijke veroveringszucht der grootmachten hun hoogtepunt bereiken, stellen de Goede Wil, die de vrede onder de mensheid moet waarborgen, in een vreemd-ontmoedigend licht.

[p. 4]

En toch heeft de Kerstavond ons nimmer heftiger tot bezinning en gebed genood als in dit bange jaar. Nooit wellicht als heden straalt zijn verwittiging zo weids over onze landen. Want, al kiemde Kerstmis in de schoot der Roomse Kerk, het bloesemde eerst open door de warme gemoedelijkheid der Germaanse volkeren. Getooid met de oeroude woud-motieven van onze voorvaderen, is het feest der Geboorte de kroon geworden op de Westerse jaarcyclus, het unieke symbool van de Europese Eenheid.

Meer en meer groeit de overtuiging dat slechts de mystieke en politieke ineenstrengeling van Christelijk gedachten-leven en Germaanse dadendrang het Avondland in zijn leiderspositie kan herstellen. Over de gehele aardbol ontwaken de jonge naties en eisen pariteit met het Continent op. Morgen ontplooien de Arabische en Indische werelden hun machtspolitiek naast de gevestigde imperialistische rijken. De techniek ligt binnen het bereik van elk volk - hoe achterlijk de vorige generaties ook waren - en met haar de mogelijkheid tot onbegrensde expansie, politiek aanzien en beschaving. Maar geen volk bezit de geestelijke rijkdom, die onze geschiedenis onafgebroken opgestapeld heeft. Het Avondland alleen - dit vijftien-eeuwen-oude erf, verweerd en bezeerd door haar ondoorgrondelijk noodlot - is wijs genoeg om de op hol gebrachte wereld het evenwicht en de harmonie weer te schenken.

Kerstmis, twee-eenheid van Oost en West, van Christelijke Caritas en Germaanse Trouw, wijst het huiverende Europa de weg aan. Moge de jonge aristocratie haar taak begrijpen en aandurven!

Manu Ruys.