Golfslag. Jaargang 2

[p. 228]

Ontrezen aan den grond

Ontrezen aan den grond of neergesmakt ter aarde,
heb ik gewonnen en verloren: ik bewaarde
uit oude duizelingen, trotsch gedroomde wanen
die door mijn leven rukken als gespannen vanen.

Ik was het jachtgeweer, de schietbaan en de kogel.
Ik was het zoevend schot en de gekwetste vogel.
Ach, zie den kruitdamp in de hemelblauwe wolken
en dees gebroken vlucht, dit binnenwaartsche kolken.

Want elke val is medeschakel in de keten,
maar ik wil op mijn hoede zijn en beter weten
en in dit aarz lend licht van herfstelijk bezinnen
wil ik U gaaf en onvoorwaardelijk beminnen.

J. COVELIERS.