Golfslag. Jaargang 2

[p. 120]

Liedjes van vergetelheid

I
Vraag mij niet

Vraag mij niet wat het is.
Ik weet het niet.
Maar grotere laaf'nis
bestaat er niet -

De zon, de wind, de lucht:
verkoelde brand,
in zalig-zuivre zucht
loopt over 't land,

de heuvel en de hei,
het willig gras,
waarin ik naakt en vei
glinster als glas.

II
Zon

Koester, koester je zacht,
in de zon die op je wacht,
als op een lamp, waarin z'ontsteekt
het licht des lichaams, dat zich breekt
in warme glansen, glinst'ringen,
in roos-robijnen flonk'ringen -
hoe wonnig is je huid! -
Fruit naar mijn hart, koester je uit . . .

[p. 121]

III
Septembermorgen

In de nevel der vallei,
in de morgen mysterieus,
frileus
zijt ge van mij . . .

In de wonderwei
in het donzen gras
dauwglas,
zijt gij van mij . . .

In de blonde zij
van 't schuchter licht,
gedicht
zijt ge van mij . . .

In der purperhei
gesponnen kant,
Brabant,
Infant,
zijt ge van mij!

Hendrik STORM.