Golfslag. Jaargang 2

[p. 69]

Het verleden voorbij.

O, Wereld waartoe ik niet behoor,
O, Lucht die niet voor mij is,
Vreemd voedsel dat mij pijnigt,
Waarom toch ben ik in U geboren
Om als onbegrepen rond te zwerven
Als onbekende vogel zonder nest.

Mijn hand is niet van mij,
Mijn been is niet van mij,
En wat rest er me dan
Dan de uitdrukking van mijn ver verdriet
En mijn blauwige wolken
En mijn verre droomgezichten?

Zoo dan moet ik dwalen
Nadat de laatste gids mij heeft verlaten
Omdat ook hem het land te wreed scheen.
Mijn hoofd rust nu op de steenen,
Mijn lichte oogen zijn gestorven
En heengegaan is mijn ziel, rusteloos...

Adriaan PEEL.