Golfslag. Jaargang 2

[p. 18]

Lex poetarum.

Bergt ieder lied geen zelfbegoochelen,
geen grote leugen voor het eigen hart?
Wordt ieder woord geen loom verloochenen
van onze louterende smart?

Ik hoed mij voor subtiliteiten;
Zo is mijn taal vaak bot en hard.
Mij passen echter geen verwijten:
zijn lied is fraai, de zin verward.

O Muze, daal op deze wereld,
die gonst en snorkt en wapens smeedt.
De traan die aan uw wimpers perelt

verraadt een diepgekankerd leed.
Uw stem slaat luid, - geen wijsje merelt -
‘Ik berg een roede in mijn kleed!’

Adriaan DE ROOVER.