Golfslag. Jaargang 1

[p. 338]

In memoriam Felix Timmermans.

I

Al Vlaanderens klokken moesten luiden,
uw heengaan klagend aan dit kleine volk.
Wat kunnen grote woorden nog beduiden
voor wie verlaten stierf; door scherpe dolk?

Gij hebt uw rijk bezit met gulle hand gegeven,
en kreeg wat luttel dank, veel wrang venijn.
Toch blijft uw naam wel onuitroeibaar leven,
waar zij reeds lang, en levend nog, vergeten zijn.

O geef mij kracht om stil te knielen,
nu 't jonge hart zich zo met droefheid voedt;
En blijf bij ons, bij Vlaanderens donkere zielen;
Zij worden 't veiligst door uw lach behoed.

II

Met fijnste sneeuw en barnsteen zon begraven.
- God heeft U rein en blank getooid -
Zo zal 't wellicht veel treurnis laven
Wijl God zijn witste rozen strooit.

God dekt een smaad die 't hart deed breken.
- Met zachte weemoed dekt Hij Lier -
Gans Vlaanderen kent dit hemels teken:
De hechtste zegen rust niet hier.

Adriaan DE ROOVER.