Golfslag. Jaargang 1

Tijdstroom

Waaraan wij ons onttrokken en voorgoed onttrekken konden:
het broze lied dat slechts den klank als norm aanbad.
Wij lazen dwaze dingen die we nooit totaal verstonden
al hing wellicht muziek in deze woordenschat.

Dit zingen was hartstochtelijk verstarren rondom beelden
die plots uit dronken droomen, wijd en wild ontstaan:
een rennen vanuit bosch en krocht naar oeverlooze weelden,
naar paradijzen glans-verglaasd en diafaan.

Zóó ijl en zin-loos vluchten kan van ons niet één verwachten:
wij hebben op de tomben van den tijd gestaan
en mét ons vele honderdduizenden die stil volbrachten -
wij, kunnen slechts als menschen tot de Muzen gaan.

IVO MICHIELS.