Golfslag. Jaargang 1

[p. 172]

Aan Bertus Aafjes

Wie hoort die stille zanger nog,
die buiten 't rust'loos zuigend zog,
in 't vale riet van een vergane tijd
zo fijn en eng zijn hart belijdt?

Geen Vestalinnen, blauwe kielen
bouwen nu Europa groot.
Ik weet de hunk'ring van miljoenen zielen
op 't nieuwe bouwwerk, na hun heldendood.

Eéns zoenen wij weer jonge monden
jubelend om wat werd hervonden.
Nog klinkt de hamer van ons dadenlust,
en 's avonds 't innig bidden om wat rust.

ADRIAAN DE ROOVER.