Golfslag. Jaargang 1

[p. 167]

Brandmerk

Dit puin is asse van een heilig vuur,
het vuur vóór haard en doden.
Dit neerstorten wordt 't nieuwe uur
voor het geslacht dat wij vergoodden.

Dit gruis zij ons tot ewig merk: -
herken de oude boeien weer, mijn land...
Men sloeg u, maar uw geest rees sterk
tot een verhoogd en schoon verband.

Gij eist daarom dit beeld nu weer,
met eendere, verdubbelvoude zin.
Het blijft geen dodengaarde meer,
maar wordt de akker van uw hoogst gewin.

Men heeft uw ziel miskend, beknot...
Men loog, een schone leugen meer.
Maar wij bouwen de toren. En die draagt de klok.
En zij zendt galmend onz' boodschap weer,

die groeide uit het bloed van voorgaande geslachten,
van hen die men in kerkers heeft versleept:
de borg die uitbreidt hun gedachte,
- gewraakte jeugd, die heiliger herleeft...

WOUTER VAN DOORN.