Golfslag. Jaargang 1

[p. 129]

[Nummer 5]

Groeninge 1302-1946
Ons volk: één, vrij, groot

NA EEUWENLANGE STRIJD EN GROEI ZIJN ER SLECHTS ENKELE MACHTEN OVERGEBLEVEN, DIE ELKAAR DE HEERSCHAPPIJ OVER DE WERELD BETWISTEN. WIE GEEN ONUITPUTTELIJKE MASSA'S ACHTER ZIJN VAANDEL KON SCHAREN, GEEN WERELDDELEN KON EXPLOITEREN EN OVER GEEN ONMETELIJKE rijkdommen beschikte, kon zich in deze reuzenworsteling niet handhaven. Dit lot spaarde overwinnaar, noch overwonnene. Frankrijk en Engeland zijn hiervan het sprekende voorbeeld.

Een zelfvoldane en overleefde adel en bourgeoisie werd weggevaagd, gekroonde hoofden buitelden van hun pieterstaal en daar waar zij zich handhaafden werden zij beroofd van de lauwerkrans van de al-wijsheid en -macht en schikten zij zich naar de opperste wil: deze van het Volk. Een Nieuw geslacht trad aan: het geslacht van de arbeiders, de durvers, de doordrijvers.

Dit is geen propaganda voor een bepaalde Idee: dit is Werkelijkheid! In deze geweldige Strijd, die zijn hoogtepunt nog niet bereikte, is ons aandeel klein.

Als bindstuk tussen Oost, West en Zuid hebben de Nederlanden alle mogelijke invloeden ondergaan, die ons Volk in Vredestijd de verdiende faam bezorgden breeddenkend en verdraagzaam te zijn. Maar de oorlog kwam en een lawine van vuur en bloed, van nijd en haat zweepte de broeders tegen elkaar op. Niemand dacht aan eigen fouten. De tegenstellingen, waar niemand zich vroeger om bekommerde werden scherper en het land werd in twee kampen verdeeld: wit tegen zwart, twee kampen die slechts twee woorden kenden: Wraak en Wederwraak. De treurige tijd van Geus tegen Paaps herleefde...

Wanneer we met dit alles rekening nemen is het dan wel nodig, ja, wenselijk bij een Guldensporenslag te blijven stilstaan? Is dit feit niet te klein of te verbleekt om nog van belang te zijn? Is het weer geen bron van haat en nutteloze strijd, nu we alles moeten doen wat mogelijk is om de haat uit de harten te bannen?

Neen, de Guldensporenslag mag niet onopgemerkt voorbijgaan: Grijs verleden wil niet zeggen vergeten, want wie zijn Voorgangers vergeet, verliest zijn toekomst; zich bewust zijn van momentele zwakte, wil niet zeggen daarin

[p. 130]

berusten; want wat vandaag niet is kan morgen worden; niet haten, wil niet zeggen laten begaan, want er zijn nu eenmaal waarden die men moet verdedigen, wil men niet veracht worden, wil men niet ten onder gaan.

Guldensporenslag is voor ons een Spoorslag!
Een Spoorslag om EEN te zijn,
om VRIJ te worden,
om GROOT te leven!

De eerste die dit begreep was Conscience, die met zijn ‘Leeuw’ een machtig zwaard smeedde dat hij de ingedommelde Lamme Goedzakken in de hand gaf, in de hoop dat er weer een Breydel, een De Coninck en een Tijl zouden opstaan.

En zijn wekroep heeft niet te vergeefs geklonken en ontelbaar waren diegenen, die het geloof in zichzelf herwonnen en de harde kamp aanvatten voor het eigen Volksbestaan.

Wij herdenken de Guldensporenslag en heel ons Volk moet er in betrokken worden: in 1302 werd belet dat het ganse Nederlandse patrimonium ten prooi zou vallen van de Franse hegemonie, dat de moeizaam verworven Vrijheden zouden ondergaan voor het Franse Etatisme.

Maar laten we ons geen roes drinken met de ‘Goedendag’ en ‘Schild en Vriend’ romantiek, want ‘Ze zullen hem niet temmen!’ was niet altijd waar, en ‘De Leeuwen dansen!’ leek vaak meer op een Volksbal, dan op een Volksstrijd, terwijl ‘Een Volk zal niet vergaan’ wel heel mooi is om te zingen, maar onjuist: ontelbare volkeren die eens schitterden zijn uitgestorven of opgeslorpt.

Het resultaat was maar al te dikwijls:

‘En 's avonds gaan we Vlaanderen redden,
En 's morgens kunnen we niet uit 't bedde!’

Veeleer overzien we eens, waar we staan wat we spijts alles nog bezitten, en welk deel voor ons in de wereld nog is weggelegd.

En we moeten niet wanhopen!

De slaapperiode, de tijd van de grieventrommels, van bidden en bedelen is voorbij!

De tijd dat men zich schaamde ‘Vlaming’ te zijn en de Belgische Bewindhebbers, dit niet als een schande, maar dan toch als een ongeluk aanzagen, de tijd van ‘La Belgique sera latine ou ne sera pas’ behoort tot een roemloos verleden.

Die tijd is voorbij! Het offer van veel onbekenden en miskenden werd hiervoor gevraagd.

Natuurlijk zijn er nog altijd slaapkoppen, natuurlijk beleven we momenteel in sommige kringen, die daar het recht (of de kans) menen toe te hebben door de oorlogsomstandigheden, weer een laatste opflikkering van het Franse snobisme, natuurlijk vermorst de ‘Pourquoi pas?’ (waarom niet?!) hele bladzijden om de historische plaats van het Frans in Vlaanderen te behouden en enkele analphabeten in Wallonië te bewijzen dat het ‘Vlaams’ maar een dialect is. De Walen zullen zelf wel beter weten.

[p. 131]

Maar al deze heren beginnen tot een erg uitstervend en decandent mensensoort te behoren. Zij weten het. De Waalse Congressen bewijzen het!

Ons volk is wakker en het zal naar zijn natuurlijke bestemming gaan. Een nieuw mensentype is geboren, of beter is herboren. De mens die niet Frans-, Duits-, Engels- of Russischgezind is, maar de mens die zich zelve is en die weet dat men in Oost en West en Zuid veel kan leren, maar die in alles zijn eigen persoonlijkheid zal handhaven.

Jongeren van deze lage landen bij de zee, vergeet nooit dat de eenheid de waarborg is voor de zege. In 1302 was ons Volk één, de Leliaerts vermochten deze éénheid niet te breken, en wij wonnen. In de Spaanse oorlog stonden Paaps en Geus onverbiddelijk tegenover elkaar. Broeder tegen Broeder. De overwinning van het Noorden was geen overwinning, want Noord vervreemdde van Zuid. Geus en Paaps zijn nu verzoend en nu moeten Noord en Zuid elkaar terug vinden. Dat wij niet leven in één staat is geen bezwaar. Hoofdzaak is dat we eenzelfde drang, eenzelfde gevoelen, eenzelfde doel hebben. Dat we EEN zijn.

Jongeren, ontelbaren werden reeds opgeroepen om voor de Vrijheid te strijden en te sterven. Ieder Volk dat ten oorlog trekt, strijdt voor de Vrijheid. En eens die Vrijheid bevochten, dient ze slechts om in haar naam, de Vrijheid der anderen te kortwieken. Het is niet voor die Vrijheid dat wij ijveren. Vrij zijn betekent bewust zijn, en fier! Het betekent plichten hebben, verdraagzaam zijn en vergeven, doch zijn eigen overtuiging verdedigen en er naar leven.

Die Vrijheid weze de onze!

Jongeren, wij worden weer groot!

Wij hebben iets te verdedigen, wij hebben iets te winnen.

Kijkt even in onze schatkamer: onze schilders, zeevaarders, polyphonisten, denkers, dichters, wroeters, zij hebben de Wereld iets gegeven.

Zeggen de Oost, Belgisch Kongo en Zuid-Afrika, een kind van ons Volk, U niets?

Als twintig millioen levenskrachtige mensen willen kunnen zij weer die plaats innemen die hen toekomt, kunnen zij weer de Mensheid verrijken.

Wij kunnen het, en wij doen het!

In deze tijd van vervlakking vormen wij een nieuwe, een Volkse Adel van jonge Mensen, die niet tegen, maar met het Volk, zullen voortmarcheren.

Wij worden weer het prinselijk Volk der Nederlanden!

‘GOLFSLAG’.

Heer, laat het Prinsenvolk

der oude Nederlanden

niet ondergaan in haat

in broedertwist en schande.