Golfslag. Jaargang 1

[p. 68]

Gedicht

Je komst was niets anders dan het plotseling weten
van een felle pijn.
De schakel uit een lange keten
van eeuwig geankerd te zijn
aan een beeld, vervaagd door de jaren,
versleten door oogen, moe van het staren,
en het menschelijk tellen van uren,
onwetend, hoe lang wel een eeuw moet duren,
als elke dag de laatste kan zijn.

Zoo ben je gekomen en ook weer gegaan.
Ik herkende je stap in den nacht.
Of... heb ik verlangend, te lang gewacht
om vertrouwde geluiden niet meer te verstaan?

Zoo komt weer een nacht, na zooveel andere nachten.
Ik ben moe van het staan en het eindeloos wachten,
en voel de felle pijn
onwetend, en toch wetend te zijn.
Ik druk mijn voorhoofd tegen het koude glas
der matbeslagen ruiten,
om voor altijd weer te weten
in een vruchteloos vergeten,
dat de haastige stap daarbuiten,
na jaren weer, de jouwe was.

Matt CLAESSENS.