Golfslag. Jaargang 1

[p. 35]

Mijn Land ligt aan de Zee

Mijn land ligt aan de zee, gelijk de bruid
aan haren bruidegom: huiv'rend en teeder;
zij zendt naar hem haar diepste woorden uit,
hij neemt haar, licht en zingend, als een veder

in zijne kracht. Mijn land ligt aan de zee
en hare zoete ban van dreigende gevaren
kan in ons hart den luiden trots bewaren
een vechtend volk te zijn, dat niet gedwee

en willig bukt, maar àfweert en verbijt.
Mijn land ligt aan de zee, dies is het open,
zoo helder als een meidag en onzegbaar wijd
van zon en zouten zeewind overloopen.

Honderden schepen wiegen in de zee
en uit een feest van wimpels roepen de sirenen.
Spelende knapen op de kade weenen
van heimwee naar de verte. O mijn land ligt aan de zee!

Anton van WILDERODE.