Golfslag. Jaargang 1

[p. 2]

come, my friends,
it's not to late to seek a newer world.
(Tennyson)

Ter verantwoording

Er zindert een noodkreet door de zielen. De laatste tank is lang reeds uitgebrand, de witte vlaggen liggen verscheurd en nog nijpt onrust en rode onzekerheid. De hemel, die één ogenblik lichtend scheen op te klaren, schoof opnieuw dicht en steeds zwaarder grommelen de horizonten. Een jeugd, die hoopvol haar opbouwende krachten wilde uiten, vermocht deze niet te bundelen. Is deze jeugd, gekneed door vuur en staal, gedoemd tot eeuwig dolen? Zal een woestijn van puinen haar vadergrond blijven? Mag geen hoop op rein geluk haar streven richten?

Zeker, de toekomst is kommervol. Duizende jongens en meisjes uit alle standen, zuigen steeds lomer vast in de poel van americanisatie en swing-beschaving. Een golf van nihilisme, sinds jaren aangekweekt en nu tot barstende bloei gerijpt, vreet het meest gezonde deel van de nieuwe gelederen aan en dreigt ze te vellen, voor de kamp begint.

Talrijk zijn de oorzaken. Ik noem slechts de ontreddering van de familie, de gebreken in het onderwijs, de sfeer van wantrouwen onder de jeugdbewegingen, de reuze-uitbreiding van een zeker ontspanningsleven, de bespotting van de begrippen kameraadschap en liefde, en not least, het systematisch neerhalen van alle romantiek: het moest gedaan zijn met dromen en dwepen, het leven was onverbiddelijk en koude berekende naturen alleen konden overwinnen. De jeugd heeft de wreedheid van dit leven ondervonden, meer dan wie ook. Maar zonder romantiek, d.i. zonder zang en bos en kampeergejoel, gaat zij dood. Wij bloeien niet in betonnen steden.

Daar is nog de naakt-verse oorlog, die op zelfverdediging, eigen levensbehoud en egoïsme aanstuurde, die weinig plaats liet aan ruim begrijpen, maar nijd en haat verwekte. De storm had de jeugd op de klippen geworpen, en jaar na jaar takelde het schip meer af, braken masten en roer, en scheurde zelfs de vlag. De jeugd zag zich verlaten. Een deel der kopmannen van de Vlaamse Beweging liet zich meeslepen tot slaafsheid aan het vreemde rijk dat hun land bezette. En wanneer een deel der jongeren partij koos in de weerstand, en vechtend naar vrijheid en vernieuwing snakte, zag

[p. 3]

zij uiteindelijk de oude partijpolitiek en het rotte meetinggekonkel terugkeren en welig opwoekeren.

Zo heeft deze generatie alle geloof in parolen verloren, zo wendde zij zich van alle hogere waarden af om tot het ogenblikkelijke, het schijnbaar werkelijke te keren. Het moderne leven lokt en hals over kop werpt zij zich op gemakkelijk plezier: zij ‘trekt haar plan’. Bing Crosby triomfeert in de kauwende koppels.

Het bilan spreekt. Zo dit geploeter aanhoudt, zullen de komende jaren definitief alle banden met verleden en traditie verbroken zien. Want de verafgoding van het momenteel gebeuren is afwerpen van verantwoordelijkheid, vernietiging van de humanistische basis der Nederlandsche cultuur.

Zal het gezegd dat 1940 ons failliet inluidde? Een volk kan wanhopige tijden doormaken, maar zo haar jeugd kop houdt en moed bezit tot harde kamp in zelfverovering, is de zege en de lente nabij.

Uit kameraadschap en offer geboren, wil GOLFSLAG, als de kern van een heerlijke vrucht, het meest gezonde deel der jongeren bundelen, om de ziektekiemen van banaliteit en hol modernisme te verstikken, het eigen erf rein houden en de jeugd een houding aanbrengen, die borg staat voor de bloei der komende geslachten. Dat allen die nog in het leven geloven, meewerken. Want GOLFSLAG is JONG, DURVEND, GELOVEND.

GOLFSLAG is het cultuur-tijdschrift van de Nederlandssprekende jeugd.

1. GOLFSLAG doet niet aan partijpolitiek. De redactie weigert partijpolitieke schriften op te nemen of aan soortgelijke polemieken deel te nemen. Al is het moeilijk in deze tijd een ander dan kleur-politiek proza te schrijven, zal zij toch niet toegeven aan deze neerhalende manie. Wel echter zullen politieke problemen objektief besproken worden. Immers de jeugd is een brok maatschappij, en haar noden, die diep in het sociale wortelen, hebben zowel een politieke als een geestelijke oplossing nodig. Daarom reiken wij de hand aan al de jongeren om boven haat en partijgetwist een reine sfeer te scheppen van broederlijkheid en betrouwen.

2. GOLFSLAG bouwt op de christelijke princiepen die onze cultuur doordrenkt hebben. Waar het zijn taak niet ziet op louter confessioneel terrein, noch een blad voor geloofsbelijdenis is, staat

[p. 4]

het open voor alle eerlijke opinies, die niet strijdig zijn met onze volksziel en Christus' leer.

3. GOLFSLAG ziet zijn hoofdbeteekenis op het cultureel terrein. Door de beoefening en de studie der kunst wil het een leer en een traditie voor pure schoonheid aankweken, waaraan het de jeugd vooral nu ontbreekt; en aldus haar meer betrouwen bijbrengen, het streven naar geluk terug wakker roepen en richten, de zin van het leven hoog en rein houden. Wij haten pedanterie, koud scepticisme en pruikerige haarklieverij. Wij geloven hartstochtelijk in een God van schoonheid en goedheid. - Die nieuwe jeugdgeest zal, zodra hij wortel heeft geschoten, op alle activiteiten, zowel sociale als individuele, uitstralen. En zulk een geest van fairplay, adel en begrijpen is onze jongeren uit alle standen hoogstnodig.

GOLFSLAG doet daarom beroep op de besten om mede te arbeiden aan dit plan en het uit te breiden. Het biedt alle jongeren, kunstenaars, intellectuelen en jeugdleiders de mogelijkheid om hun ideeën en verlangens, hun drang en dromen vrij te uiten; niet in hun locale en eigen blaadjes, maar in een tijdschrift dat door zijn ruime vruchtbare geest gans onze jeugd bestrijkt. GOLFSLAG is het oud-romeinse forum, waar de storm van passies uit kwam deinen en gezuiverd de wetten schiep die het volk beheersten.

Dat alle jongeren van goede wil hun krachten en talenten samen voegen, één groep vormen die durvend, door dik en dun op elkaar bouwend en vast leidend vooruit gaat, en de jeugd is gered. En de Nederlanden overwinnen het fatale keerpunt om voor eeuwen herop te bloeien.

Zo wil GOLFSLAG leven. En nu mogen de wijzen en de ouderen van dagen krophalzen en rochelen dat dit een typisch verschijnsel is: een jeugd die wil veranderen en opbouwen, en dat het wel zal keren... Maar ik vraag het jullie allen: is de tijd ooit gevaarlijker geweest? Brengt de bestaande toestand zulke orde, zulk geluk en zulke dynamische levensdrang? De dagen zijn rijp voor de ommekeer.

Jongeren. Terug uit de sleur der kleinhartigheid en der zwaaiend-brallende americanisatie. De berg op. Waar hoge, de eeuwige waarden berusten die ons leven terug zin geven: KAMERAADSCHAP, DIENST AAN LAND EN VOLK, LIEFDE, GOD.

GOLFSLAG.