Golfslag. Jaargang 1

[p. 1]

[Nummer 1]

Ze zeggen... Ivo Michiels

Ze zeggen dat ons woord geen hartstocht heeft,
dat 't kleinste ons de grootste waarden geeft,
en dat het brave lied uit moeden mond
slechts de dwaasheid van 't eigen leed verkondt.
En zie, den kringloop om dit wild bestaan:
de wonne van het rijzen en van 't gaan
het eendre vluchten in den strakken greep
van gloriolen en van zelf-gedweep.
De broze kruik in brakke poelen blijft
en naar 't duister der eeuwige diepten drijft.
Maar nog staan er helmen op de hoofden
van hen die in God en in mensch geloofden;
al sloeg de twijfel ook veel schakels stuk,
al waast een sluier slechts van 't oud geluk,
het scherp rapier uit ons beproefd gebied
nimmer tijd of verborgenheid ontziet.
Zoo wil ik staan in de dichte wouden
van kankrend rot, en nog zal het gouden
heft mij zeker in de handen liggen
en ook bloedig kerven duizend wiggen
diep in den huichel van hun eng geluid -
zoo ben ik dan mijzelve: klauw en buit.

Uit: ‘Begrensde Verten’ (in voorbereiding).