Een aardig Lied van Jan de Koekkoek met sijn Vrouw, en een Amsterdams Koopman.
Op een aengenaame Wijse.
DAer sou een Vrouwtje uyt wand'len gaen
Buyten de Stadt van Amsterdam,
En een Koopman quam haer tegen,
't Was 'er dat Vrouwtje, dat Hoertje, om te doen.
Sy vercierden sonder lang dralen,
| |
In 't gaen al langs den Dijk,
Hoe sy haer Man sou raken kwijt,
Sy sey, Jan jey moet Toebak halen
Terwijl wiert dat Vroutje, dat Hoertje, weer gekust.
En als gy den Toebak hebt gehaelt,
Soo spoeje maer alsoo ras,
Buyten al in dat Gulde Glas,
En daer sullen wy vrolijk wesen,
En drinken de koele Wijn,
h' Ey dan sulje Jan de Koekkoek zijn.
En al moet ik Jan de Koekkoek zijn,
Ik drinker alsoo geeren de koele Wijn,
En al moet ik Hoorens dragen,
Veele, diese dragen, en weeten 't niet.
Dat Vrouwtje quam over den Dijk gegaen,
En sy sag gelijk een Koe,
Sy sey, ik bender van 't soenen alsoo moe,
En hy leyder dat Vrouwtje te Bedde,
En hy dogt in sijnen zin,
Wat mach 'er dat Hoertje sijn haer gewin.
Hy schonk haer doen twee Ducaten,
Met een Kus tot morgen weer,
Jan de Koekkoek bedankte hem alsoo seer,
Grietjen lachten boven maten,
Dat Jan de Koekkoek was soo te vree,
Sulke vintmen wel meer in de Stee.
Oorlof Prinsen en Graven, Hoorndragers al te
saem, Die het niet en is, en trekt het hem niet aen,
En al moet ik Hoorens dragen,
Dat en is my geen verdriet,
Veele, diese dragen, en weeten 't niet.
|
|
Auteursrechtvrij