Samenspraak tusschen twee Beminden, waer in den Vryer sijn Liefste bekent maakt, dat hy na Oost-Indiën wil vaaren.
Wijse: Bedroeft hert, hoe bent gy geslagen.
ADieu schoon Lief, nu wil ik gaen vaaren
Al naer Oost-Indiën voor seven Jaaren;
Marijtje Lief, uw soet aenschijn
Dat staet 'er geschreven in 't hartje van mijn,
| |
'k Sal op de Reyse, Menigmael peyse,
Ach waer ik by de Liefste met pijn.
Jonkman sult gy my nu begeven,
Nu ik in 't bloeyen van mijn leven,
Daer toe ben ik van u bevrucht,
En moet 'er laten soo menigen sucht;
Mijn hert sal scheuren, Door 't stadig treuren,
Dat ik moet leven in ongenucht.
Ach Lief en wilt daerom niet treuren,
Men siet het hedendaegs gebeuren,
Dat 'er veel Meysjes in ons Lant,
Door de beloften raken in schant,
Maer lief gepresen en wilt niet vreesen,
Daer is tot Trouw een Diamant.
Jonkman ik sal u Trouw ontfangen,
Maer denk eens, hoe ik sal verlangen,
Eer dat de seven Jaren zijn om,
Dat ik verwacht mijn Bruydegom?
Hoe soud gy my haten, En kunnen verlaten?
Daer ik noch ben soo jongen Blom.
Lief, eer ik u sou laten in schande,
'k Wensch, dat ik noyt mocht komen te Lande,
Maer dat het Water my bestraelt,
Of dat de wreede doot my haelt:
Lief, wilt niet beyden, Wy moeten nu scheyden,
Want siet de Son is neergedaelt.
Adieu, den Heer wil u bewaren,
En op Reys uw gesontheyt sparen,
Altijdt behoeden voor ongeval,
Voor Storm en Wint of Lagerwal;
Ik sal verlangen, Om u te ontfangen
Hier weer in ons Nederlandsdal.
Hy ging aen Boort met groot benouwe,
Om dat sijn Liefje bleef in rouwe;
| |
Sy liet soo men'gen droeven traen
Over haer roode wangen gaen,
Het Kinderbaren, Dat doet my bezwaren,
Waer door mijn hert meest is belaen.
Ik had bedroefde dagen en nachten;
Want ik mijn Bruydegom verwachte,
Maer ik heb haest vernomen klaer,
Dat hy op 't Schip gestorven waer;
Godt wil hem geven 't eeuwige leven,
Daer wy na verlangen allegaer.
Kom wreede doodt, wilt my verslinden,
En my weghalen met mijn kleyn Kinde,
Uyt dit bedroefde aerdsche pleyn,
Dat ik mag soeken de Liefste van mijn:
Hebt gy met schromen Den Vader genomen,
Laet ons niet blijven hier alleyn.
Oorlof gy Dochters jong van Jaren,
Hebt gy een Lief, wilt met hem paren,
Eer dat sy trekken uyt het Land,
Soo blijft gy niet, als ik, in schant:
Met soete woorden Hy my bekoorde,
Waer door mijn Eer raakte aen kant.
|
|
Auteursrechtvrij