|
| |
Een Droevig Lied, over de Justitie gedaen binnen de Stad Goes, aen Casper de Ruyter, op den 26 November, 1683.
Wijse: Hoe leg ik hier in dees ellende.
NU sit ik hier in dees Ellende,
En dat op eenen Tooren siet,
Om 't quaet dat ik heb aen gaen wenden,
Dat helpt my nu in groot verdriet;
Waer voor ik sal een strop ontfangen,
Ik schrik en ben daer voor seer bange.
Ik heb mijn selven gaen bekooren,
En dat op eenen Sabbathdag,
Tot een andermans Goed wilt hooren,
Ik docht het niemant dan en sag:
Maer Godt is hoog en siet seer lage,
| |
| |
Die sent nu over my sijn plage.
Mijn boose Fout die gink ik plegen,
Dat was op eenen Pinxter-dag,
Ik gink het werk eens overwegen,
En of ik hoorde geen gewag;
En ik ben doen soo na boven gekomen,
Ja ben door 't Dak-venster geklomen.
Op de Kamer ben ik gekomen,
Alwaer op stont een groote Kas,
Daer aen heb ik practijk gaen toonen,
Ik schoofse van de Muur seer ras,
En gingse doen van achter breken,
En ik doen stool, het is gebleken.
Omtrent de ses weken geleden,
Ik ging al weer den selven gang,
En dat met sulke boosheden,
Ik dacht de Kerktijd die duurt lang,
En speelde soo mijn personagie,
En docht al weer 't is buyt couragie.
Maer eenen korten tijdt na desen,
De Duyvel my al verder bracht,
Ik ging my weer door 't Venster geven;
De Kamer-deur was toe met kracht,
Doen heb ik een plank opgebroken,
En ben doen door het gat gekropen.
De Kas die ging ik daer forceeren,
Daer ik met gewelt in quam,
En ging daer steelen met begeeren,
Om laag ik mijnen weg ook nam,
En ging aldaer 't Comptoir opbreken,
Bestool het ook, ô boose treken.
Dit werkje heb ik stil bedreven:
Waer van mijn Vrouwtje niet en wist;
Noch geen Menschen daer beneven,
| |
| |
Maer 't was geschiedt door Satans list,
Ik wenste ook al om een teken,
Soo ik het gelt had weg gesteken.
Maer kort daer na soo wiert gevonden
Den Pot, die ik gedolven had
In de aerde, O wat een sonde,
Dat was 't Teeken daer ik om badt:
Na mijnen wensch liet Godt gebeuren,
Waer door ik raak in groot douleuren.
Wat mag het werelts goed nu baten,
Nu my de Doodt wert toe-geseyt:
Gy Menschen hoog en laag van staten,
Siet hoe ik mijn quaet nu beschrey:
Maer laas het is te laet op 't ende,
Men moet het quaet in tijdts af-wenden.
Nu sta ik hier voor de Vyer-schare,
Aenhoore de Sententie, O schrik!
Mijn Ziele sal uyt 't Lichaem varen,
En dat in eenen oogenblik:
Mag ik dan noch maer troost verwerven,
En 't Koninkrijk der Heem'len erven.
Adieu dan Vrienden al gelijke,
Neemt een Exempel nu aen my;
Ik gaen nu uyt dit aerdsche Rijke,
En dat al om mijn Dievery;
Nu moet ik Godt rekenschap geven,
Van al het geen ik heb bedreeven.
O Heer wilt doch mijn Ziel gedenken,
Als ik voor u Oordeel sal staen:
Wilt my u genaed' dog toe-schenken,
Op dat ik niet verloore gaen:
Wilt doch mijn Sonden al verschoone,
Door 't dierbaer Bloedt van uwen Soone.
|
|
Auteursrechtvrij