Den dubbelden en vermeerderden Goese nachtegaal

[p. 57]

Een Vryagie van Besje en den Schoester.

Wijse: Liefje ik moet het u klagen.

IS het niet om te beklagen,
Dat ik in mijn ouden tijdt,
Verlaten van Vrienden en Magen,
Ach, ach, ach en wiert ik 'er gevrijt.
Wist het een Ambachts geselle,
Wat hy genieten kost,
't Gelt bedekt berimpelde vellen,
'k Weet, 'k weet, 'k weet hy lieper te post.
Nochtans soo wil ik gaen paren,
Ik bender heel toe gesint,
Een Schoester van twintig jaren,
Die, die, die ik soo hebbe bemint.
Jonkman ik moet 'er u spreken,
Komt maakt my een paer Schoen,
Een Paer van seven steken,
Na, na, na 't nieuwste Fatsoen.
Wel Grootje wat wilde gy maken,
Dat sal u wesen pijn,
Laetse overtrekken met Laken,
Dat, dat, dat sal u makkelijk zijn.
't Is my niet omme de Schoentjes,
Jonkman alleene gedaen:
't Hayr grijs en 't hertje wort groentjes,
Laet, laet, laet my u minne ontfaen.
Grootje gy doet 'er my schamen,
Soud ik u oude Vel,
Spannen op jeugdige Ramen?
Weg, weg, weg het waer Kinderspel.

[p. 58]

 

'k Heb u alleen verkoren,

 

Gy en behoeft dan niet meer,

 

Trekken en rekken als vooren,

 

Dat, dat, dat harde verbraste Leer.

 

Daer zijn mijn sakken met Schijven,

 

Gy sult gelijk eenen Heer,

 

Eten, drinken en vreugde bedrijven,

 

Doet, doet, doet gy maer mijn begeer.

 

Grootje ik hebber wel sinne,

 

In uwe sakken met Goud,

 

Maer u Druyp-Neusje en Kinne,

 

Is, is, is daer mijn hertje van groud.

 

'k Salder mijn Neusje wel vegen,

 

En met een Kap Cornet,

 

Sal 'k mijn Kin dekken ter degen,

 

Bok, bok, bok Krulletjes opgeset.

 

U Voorhooft is 'er vol ployen,

 

En Tanden het gy niet,

 

Sou ik mijn Trouw aen u vergoyen,

 

Ach, ach, ach dat waer my verdriet.

 

Daerom sulde gy wesen,

 

Weder gelijk een Heer,

 

Komt Liefje en kust my gepresen,

 

Doet, doet, doet doch mijn begeer.

 

Hemel soud' ik 'er genaken,

 

Uwen bezeverden mont,

 

Al kost gy my een Koning maken,

 

Weg, weg, weg en ik gader terstont.

 

Als ik beginne te aenschouwen,

 

Om al u magere Leen,

 

Krijg ik alreets een vergrouwen,

 

Neen, neen, neen ik brus liever heen.

 

Jonkman gy zijt 'er geen brave,

 

Dat gy niet estimeert,

[p. 59]

 

't Edel Goud voor d' ydele gaven,

 

Die, die, die de Natuur verteert.

 

'k Hou het al met een jong Meysje,

 

Weg oude Totebel,

 

Die aengenaem is van Vleysje,

 

Ik, ik, ik liever werken sel.

 

Wat baten nu al mijn Schijven,

 

En al mijn machtig Goud,

 

'k Moet een Ouwen of 'k moet soo blijven,

 

Ach, ach, ach eylacy ongetrouwt.

 

Neem ik 'er dan een van Jaren,

 

Segt eens wat heb ik 'er aen,

 

'k Wil na de markt toe varen,

 

Licht, licht, licht sal ik raken daer aen.

 

En soo het my daer mocht missen,

 

'k Laet dan door een Plakkaet,

 

Door Dorpen en Steden vissen,

 

Al, al, al was het een Bedelaers staet.