|
| |
Een droevig Lied van een Dochter van Aken.
Wijse: Schoon Catrijn.
WAt hoort men hedendaegs gebeuren,
In dit bedroefde Aardsche dal,
Ach Menschen 't is droef om te betreuren,
Het geen ik u nu singen sal,
Van een Dochter jonk van jaren,
Hoe sy eenen langen tijd,
Wort vervolgt tot haer bezwaren,
Van haer Minnaer wert gevlijd.
Korts daer naer wiert zy bevrucht,
Van haer Minnaer valsch van schijn,
Ach sy liet soo meenig sucht,
Als sy voelde haare pijn,
Sy sprak met bedrukte oogen,
| |
| |
Tegen haren Minnaer straf,
Trouwt my en wilt niet gedoogen,
Hy wou haer niet hooren spreken,
Soo hy hoorde van de Trouw,
Hy is soo van haer gestreken,
Liet haer sitten in benouw;
De Dochter begon te weenen,
Als sy sag haer Minnaer gaen,
Hy was haest van haer verdweenen,
En sy bleef daer treurig staen.
De tijdt van baren begost te naken,
Dese Dochter heel verwoet,
Is alleen soo buyten Aken,
Heel vergramt op haer jonk bloedt,
Door des Duyvels boos ingeven,
Alsoo sy verlost daer was,
Heeft haer Bloeyken om het leven,
Gebracht op het selve pas.
Wie sou dees Moort niet beweenen?
Och eylaes bedroefden dag,
Sy nam het Kindje by de beenen,
En trok het van malkander ach;
Doen ter aerden neer gesmeten,
Gelijk eenen dullen Hont,
Heeft sy het sijn teere Leden,
Gy houd mijn herte in een persse,
Hoe wort gy soo dol van sin?
Wat had 't Kindje u misdreven?
Wat had 't Schaapje u gedaen,
Dat gy hem benamt het leven,
| |
| |
Sonder Doopsel te ontfaen.
Godt en wou het niet meer lijden;
Twee Koopmans sonder te beyden,
Quamen gereden langs de straet,
Daer sy Luy hebben vernomen,
Ach eylaes dees droef gevaer,
Sy zijn soo by d' Heer gekomen,
En hebben 't daer geopenbaert.
Korts daer na wiert sy gevangen,
Gebracht binnen Aken ras,
Ach haer hertje was soo bange,
Als sy op de Pijnbonk was,
Straks heeft sy haer feyt beleden,
En hoe sy haer Kindje soet,
Had gescheurt sijn teere Leden,
Doen noch trapten met den voet.
Haer Vonnis wiert gelesen,
Voor dees Moorderes heel quaet,
Dat sy moest gerabraakt wesen,
Voor haer schromelijk misdaet,
Levendig 't hert ingeslagen,
Met een yzeren Hantboom zwaer,
Armen, Beenen, och wat plagen,
Wiert gebroken haer daer naer.
Haer Lichaem niet sonder reden,
Wiert gebracht buyten de stadt,
Wiert geset al op een Rat;
Spiegelt u gy Dochters teere,
En neemt hier exempel aen,
Dat gy altijdt wilt u Eere
Bewaren, hoort na mijn vermaen.
|
|
Auteursrechtvrij