|
| |
Een Droevig Liedt. Van Prijntje Lievens, dewelke haer Kind heeft verdaen, waer over sy op den 16 Juny 1681 binnen de Stad Goes, aen een staak is geworgt.
Wijse: Te Ryssel in 't vergulde Rat, &c.
WIe wil hooren een Nieuw-Liedt,
Hoort toe ik sal 't u gaen verklaren,
Wat 'er korteling is geschiedt,
Binnen ter Goes in 't openbaren,
Al van een Dogter hoort mijn vermaen,
Die haer eygen Kind heeft verdaen.
Vier Maenden of daer omtrent,
Heeft sy in 't Gast-Huys siek gelegen,
Doctoors en Meesters wel bekent,
Heeft sy aldus soo seer gebeden,
Och helpt my doch uyt dese pijn,
Laet my gebruyken Medicijn.
Agt dagen voor haer barens-noodt,
Is sy op haren Voet gelaten,
Om 't Kind te brengen soo ter doodt,
Eer het aenschouwde Zon of straaten,
Maer Godt en wou gedoogen niet,
Sy moeste komen tot dit verdriet.
Een korte wijl na desen tijdt,
Ontslooten haer de barens-banden,
In stilheyt had sy desen strijdt,
| |
| |
Want 't was een Kind tot haerder schande,
En heeft het soo om hals gebracht,
Niemant heeft dat van haer gedacht.
's Anderen daegs soo riep de Meyt,
Nu prijntje wilt gy niet ontwaken,
Gy legt soo luy tot dese tijdt,
Gy soud' wel dag en nachten slapen,
Ik bid u zwijg soo sprak sy strak,
Ik leg nu hier op mijn gemak.
De Meyt en liet het haer niet toe,
Doen stont sy op al sonder sneven,
Hebt gy daer onrechtveerdig goed,
Gy sult het weder moeten geven,
Sy nam den Deken doen terstont,
Waer onder een doodt Kind sy vont.
De Meyt die stont geheel verbaest,
En sprak gy snoode Hoere,
Is dit de siekte weer eylaes!
Wy sullen dit nu wel uytvoeren,
Dat gy u Kind nu hebt verdaen,
Daer voor soo sult gy straf ontfaen.
d'Edele wijse Magistraet,
Die ging haer ondervragen,
Een yder hoorde dees misdaet,
En sy bekende sonder mishagen,
Ik heb 't Kind genomen zijn macht,
En op de werelt omgebracht.
Ik heb te laet mijn boosheyt groot,
Onschuldig my willen bevrijden;
Maer mijn saken lagen al te bloot,
Waer voor ik my nu moet bereyden,
ô Godt wilt my nu by staen,
En mijne Ziele doch ontfaen.
Siet my nu aen omstanders al,
| |
| |
Jonk en oudt dit wilt onthouden,
Dat gy niet komt tot soo een val,
Ik hoop Godt mijn Ziel sal ontfangen,
En voeren sal van 't aardsche loot,
Hier boven in Abrahams schoot.
Spiegelt u Jonkmans ook hier aen,
Al wort gy niet bevrucht met Kinde;
Want Godt en sal u niet onslaen,
Maer hy sal u hier na wel vinden,
Vreest niet die geen die 't Lichaem doodt;
Maer die de Ziel in d' Helle stoot.
Adieu werelt ik scheyde nu van hier,
Mijn vrienden en bekenden,
Van schrick en vrees soo bezwijk ik schier,
Waer sal ik my keeren of wenden,
Op Godt alleen mijn hope staet,
ô Heere vergeeft doch mijn misdaet.
|
|
Auteursrechtvrij