Rouw-klagt, over het sterven van de Huys-Vrouw van 't Waaltje.
Stem: Is het niet om, enz.
IS het niet om te betreuren,
Sy storf 's avonds ten seven uuren,
Nu, nu, is 'er het Waaltje in noodt.
't Waaltje kan 't niet vergeten,
Och siet den bloedt gewis,
Heeft 'er van twaalve tot Middag gekreten,
Om, om, dat 'er sijn Besje doodt is.
't Waaltje heeft laten maken,
Een zwarte Mantel van seven ellen Laken,
Om, om, datse wat slepen sou.
't Waaltje dat sag men daer treden,
Deftig al achter het Lijk,
Twaelf Aensprekers die hebben gebeden,
Ses, ses, gingen daer voor publijk.
't Waaltje dat heeft 'er geschonken,
Besje is in een Kelder gesonken,
Daer, daer, 't Waaltje begraven wil zijn.
| |
De heele Stadt van Leyden,
Was 'er schier op de been:
Alle de Waaltjens het Lijk geleyden,
Ses, ses, Hondert Paren min een.
Nu hoort men schier alle dagen,
Hoe dat het Waaltje soet,
Worden veel Juffertjes opgedragen,
Soo, soo, hy weer trouwen moet.
't Waaltje heeft geen behagen,
Want hy had Besjes gesint,
Hy wil zijn Besje haer Doodt beklagen,
Om, om, dat sy hem hadde bemint.
Maer men begint 'er te spreken,
Hy is 'er van 't halve Goed versteeken,
Soo, soo, hy hem tot trouwen went.
Dus heeft hy voor hem genoomen,
Als hem te vlagen eens overkomen,
Om, om, soo te behouden het Goed.
't Waaltje dat gaet 'er spanseeren,
En leeft gelijk een Heer,
Hy weet van Kussen nog Caresseeren,
En groeyter gelijk een Beer.
't Waaltje dat heeft 'er nu Vrienden,
't Is 'er Couzijn, Nichte en beminde,
Ja, ja, Peters avoes Compeer.
Nu sou den Schoester wel willen,
Dat hy had Besje getrouwt,
'k Weet hy haest sou met jeugdiger drillen,
Die, die, nog wel sou hebben Goud.
Yder bemint 'er het Waaltje,
| |
Elk die rekent dat hy royaaltjes
Van, van, 't Waaltje mee erven moet.
Past op gy arme Waaltjes,
Hoopt 'er en wagt 'er op sulke staeltjes,
Wagt, wagt, mee op Besjes goed.
|
|
Auteursrechtvrij