|
| |
Een Nieuw Lied, voorgevallen op een Zaat-Foye, in den Eylande, &c.
Stem: Magdaleentje en Jan.
ONs Hansken die lag in een sloyken,
En hy verwachte sijn avontuur,
Leenken quam van een Zaat-foyken,
Een soo schoonen creatuur,
Van singen en van quinkeleeren,
Van dansen springen en domineeren,
En van dat edel Brouwers-nat,
Soo was dit Meysje vol en sat.
Leenken quam langs de linden,
Onder die boomkens op den dijk,
Men hoorde haer een deuntje singen,
't Was maer alle soo vrolijk,
Men sag se van d' een zy na d' ander dwalen,
En op haer kniekens ter aerden dalen;
't Was houdt my vast of ik val,
Den heelen weg was haer te smal.
Jan die sag 't Meysje al van verre
| |
| |
Swieren langs de groene baen,
Haer oogjens schenen als twee sterren,
't Aensigt root als eenen Haen,
Sy keurden haer wel alsoo byster,
Hansken docht een dronke Vryster,
Is een engel in 't Bed voor my,
Als yder vist op sijn gety.
Hy trok het Meysken by haer beentjen,
Dat sy van schrik geheel verschoot,
Van den dijk viel Magdaleentjen,
Tuymelden by hem in den sloot,
Dus wiert hy verblijdt van geeste:
Want sy waer volder dan een beeste,
Door den drank alsoo verheugt,
Het docht hem te wesen een groote vreugt.
Hy trok uyt haer Kousjes en Schoenen,
En haer witten Schortel-doek,
Gaf haer wel duysent minne-zoentjes
In haer Carnaten onder-broek:
Sy liet haer Kleederkens al uyttrekken,
Jan ging hem by haer onderdekken;
Maakten een Beddeken op dat Riet,
Daer Leenken haer maegdom op liet.
Sy begaf haer om te rusten:
Onbedacht dit soete schaep,
Jan die was vol minne-lusten,
Ja hy sliep den Hasen slaep,
Soo doen veel Boerkens als zy gaen uyt vryen,
Om een mooy meysken haer eer te bestryen;
Dus wiert ons Leenken in de nacht,
Met haren wil alsoo verkracht.
's Morgens hoorde men Leenken karmen,
En zy sag heel droevig om,
Jan die lag in sijn Liefkens armen,
| |
| |
Leenken begon haer oogskens te wrijven,
Och hoe sal nu mijn Moederken kijven,
Gy zijt een dief die rooft de blom,
Van mijn fiere Maagde-blom.
Kind ik en heb u niet gestolen,
Waerom ben ik dan een dief?
Kom ik by u Venus ter schole,
Ten is maer vriendschap soete lief,
Al geschiet dit in der nachte,
En wilt dit voor geen dief-stuk achte,
Heb ik een Roosje van u ontfaen,
Ik hebber den Roosen-boom laten staen.
Over den dijk passeerde Beyken,
Sag dees twee heel naekt ontkleet,
Sy is ook geen klappeyken,
Maer is een goet laet weet,
Sy vertelden het tegen geen boomen,
Als sy maer by menschen kost komen,
Leenken docht hier weet niemant van:
Maer doen wist het alle man.
Oorlof Meyskens wilt dit onthouwen,
Als gy zijt door den drank verheugt,
Wilt daerom geen Knechtkens schouwen,
Als gy daer tegen wel vermeugt,
Geeft gy uyt liefde u Minnaren,
U eer en maagdom te bewaren,
Als gy soo geeren in vreugde leeft,
Segt niet dat hy hem gestolen heeft.
|
|
Auteursrechtvrij