Den dubbelden en vermeerderden Goese nachtegaal

Beklag van een Vryster tot Bergen, woonende by de Groote Markt.

Stem: Hoe quelt de Min, &c.

O Maget schoon,
Ben ik om u Persoon,
Gedaelt uyt Venus Throon,

[p. 27]

 

Daer ik u Roosje plag,

 

Te minnen dag en nacht.

 

Om uwent wil moet ik mijn klacht vermeeren,

 

Hoe kunt gy u zoet wesen van my keeren,

 

Daer ik met u stont,

 

In sulken vast Verbond.

 

O soeten sleur, Gy staet my altijdt veur,

 

U Roosje soet van geur,

 

Dat altijdt staet en bloeyt,

 

In soete vreugde vloeyt,

 

Soo vloeyde ook de Liefde van ons beyde,

 

Hoe kan die schoone Maaget van my scheyden,

 

Mijn tweede Ziel,

 

Die ik soo waerdig hiel.

 

O meysken soet, U vreuchdelijk gemoet,

 

Mijn jonk hert treuren doet,

 

Haet gy de liefde niet?

 

Die by ons is geschiet.

 

My docht gy waert de schoonste van het land,

 

Daerom soo gaf ik u mijn Trouw te pant,

 

Ik meende het was,

 

Een meysje net van pas.

 

Maer 't is mislukt, Het blomken is geplukt,

 

En van de steel gerukt,

 

Ha, ha, mijn Lief gaet zwaer

 

By een ander minnaer.

 

Had ik getrouwt binnen een Hallif-jaertje

 

Met haer, soo waer ik van dat Kind Vaertje,

 

Soo een Jonkman,

 

Wel licht gebeuren kan.

 

O meysken wreet, U dwaling is my leet,

 

Dat gy de plaets bekleed,

 

Zijt gy de schoone Bruynet,

 

Een andermans byset,

[p. 28]

 

Gedenkt de Trouw die wy malkander gaven,

 

Hoe mijn jonk Hart in liefde leyt begraven,

 

Nu laet gy my,

 

In groote pijn en ly.

 

Adieu schoon blom,

 

Ik kom niet meer weerom,

 

Soekt eenen Bruydegom,

 

Die aen u sijn Trouwtje biet,

 

Voor my ik van u vliet:

 

Adieu ik gaa nu op een ander vryen,

 

En ik laet u schoon Lief in lyen,

 

Adieu dan meyt, Vol van ontrouwigheyt.