|
| |
Een vermakelijk Lied van de Mechelaren, die het schijnsel van de Maen wilden uytblussen.
Stem: Sa lustig Helden.
En groote eer, en groote eer,
Men hoort van u spreken meer,
Als van al die lompe Boeren,
Die den Oorlog gingen voeren,
Maer de Maen u meer bedrog.
Gy wist alle menschen qualen,
Van haer Steden te verhalen,
Maer gy dogt, maer gy dogt,
Dat gy soo sou zijn besocht:
Wel waer bleven u vijf Sinnen,
Als men u uyt bed sag springen,
Die over u Stadt quam staen.
Het licht van de Maen-stralen,
Quam op uwen Toren dalen,
| |
| |
Met den mist, met den mist,
Die u bracht in grooten twist;
Want gy maekte groot gekarm,
Heel u Stadt was vol allarm,
't Allekant, t' allekant,
Riep men Rombouts Toren brand.
Siet hier gy Mechelse gasten,
De schaduw' des Maan aentasten,
Of den schijn, of den schijn,
't Welk haer dogt den brand te zijn;
Al de klokken hoort men luijen,
Veel Brand-spuyten siet men kruijen,
Door 't getier, door 't getier,
Scheen dat de Stadt was een vier.
Sy blusten de Maan als leeuwen,
Jong en oudt hoorde men schreeuwen,
Siet daer brand, siet daer brand,
Die schoone Perel van Braband,
Leere-emmers, leere-haken,
Stelden zy om te geraken,
Aen de Vlam, aen de Vlam,
Of den Mist, die daer op quam.
Elk stelde hand aen werk,
Een man riep onder de Kerk,
Mannen beeft, mannen beeft,
Want den Toren hem begeeft,
Ras wilt u met Water spoeijen,
Door haer weer, door haer weer,
Meenden dat de Klok viel neer.
De Brand-spuyten als kanonnen,
Spuyten water met veel Tonnen,
Op het vyer, op het vyer,
Ach hoort eens wat groot getier,
| |
| |
Al die woonden in de huysen,
By die Kerk moesten verhuysen,
Want die plas, want die plas,
Haer van 't Water meester was.
Al het spuyten en het gieten,
Begost haer soo te verdrieten;
Want de Maan, want de Maan,
Bleef daer op haer Toren staen;
Men sag brengen ende kruijen,
Eenen wagen met Koey-huijen,
Die men sloeg, die men sloeg,
Daer den grooten Brand meest joeg.
Wat zy met haer Huyden blusten,
De Maan week niet van haer kusten,
Heeft hem in de Vlam gestelt;
Hy riep Mannen weest te vreden,
Wilt vry naer u huys weer treden,
't Is geen brand, 't is geen brand,
Elk een liep doen weg met schand.
Siet haer met een nat gat loopen,
Geen Pastoor hoeft haet te doopen:
Om den naem, om den naem:
Want zy zijn selfs wel bequaem,
Sy sparen 't gelt van malkander,
d' Een Mechelaer doopt den ander,
Dat zy zijn, dat zy zijn,
Blussers van de Mane-schijn.
Mechelaers hoe moet u spijten,
Dat gy niemant moogt verwijten,
Van zijn Stadt, van zijn Stadt,
Die yets vreemts misputert had,
Gy moet nu u Bakhuys snoeren,
Erger als de Weertse Boeren;
| |
| |
Want men sent, want men sent,
Oorlof Mechelaers voor 't leste,
Presenteert vry u requeste,
In Neerland, in Neerland,
Daer Maen en Mist t'samen brand,
Want niemant kan daer van tussen,
Als gy, om de Maen te blussen,
Goeden knecht, goeden knecht,
Manen blussen is soo slecht.
|
|
Auteursrechtvrij