Den dubbelden en vermeerderden Goese nachtegaal

Vryagie-lied.

Wijse: Met begin van 't Lied.

LEstmael in 't rijsen van soo koelen morgen,
Soo had ik my begeven op de jagt,
Al op een wegetje onbedagt,
Vond ik een Maget sitten verborgen,
Onder de boomen, daer 't soo groene was.
De Vogelen songen daer met genuchte,

[p. 20]

 

't Gedierte maakte daer een soet geluyt,

 

Fylander speelde op zijn fluyt,

 

Soo dat 'er niet en waer als groot genuchte,

 

Ja met geen tonge waer te spreken uyt.

 

Doen sag ik haer sneeuw witte Borsjes,

 

Soo soetjes op, en dan weer nedergaen,

 

En doen begon mijn jonk Hert te slaen,

 

Soo dat ik my niet langer kan verbeyden,

 

Ja kon verbeyden om by haer te gaen.

 

Ik ben soo soetjens doen by haer gekomen,

 

Om te sien wie dat dees Maget was,

 

Fylander my goetgunstig was;

 

Soo dat ik datelijk wel kon bemerken,

 

Aen haer schoonheyt, dat zy mijn liefste was.

 

Ik nam dat soete Kind in bey mijn armen,

 

Voor haer rooder mont heb ik haer gekust,

 

Ik sey mijn Engeltje weest gerust,

 

Ik blijf u Dienaer, ik sal u ontfermen,

 

Ik sal u laven na mijn eygen lust.

 

En haare vrienden hebben het vernomen,

 

De valsche tongen die daer quamen by,

 

Dat brocht mijn Eertje in de ly;

 

Maer nu soo is sy van my weggenomen,

 

Om dat ik 'er niet meer sou komen by.

 

Ik doe mijn klachte aen de groene boomen,

 

Ik sucht, ik klaeg, wie helpt my uyt de pijn,

 

Mijn Liefste was mijn medicijn,

 

Maer nu kan ik 'er by haer niet komen,

 

Dat doet mijn ziel in groote droefheyt zijn.

 

Wat kan een Minnaers hert ook meer bezwaren

 

Als hem de Liefste alsoo wort ontrukt,

 

Dat bracht mijn zieltje in den druk,

 

Maer ik en sal eylacy niet bedaren,

 

Of de Godin sal toonen wedermin.

[p. 21]

 

Maer of ik klaage, kerm of smeeke,

 

Eylaes de Liefste hoort my niet,

 

Dies zy geen droefheyt aen my ziet,

 

Konnen de Aerde of de Boomen spreken,

 

Die souden mijn getuygen konnen zijn.

 

Wat helpt lacy al dat lammenteren;

 

Nu ik missen moet mijn lieve Bruyt,

 

En of ik schrey mijn oogen uyt,

 

Van droefheyt groot, ik moetse doch ontbeeren,

 

Mach het niet zijn soo sterf ik dan van pijn.