De Gids. Jaargang 174

[p. 537]

[Nummer 5]

[Voorwoord]

Geachte lezer van De Gids,

Er zijn in Nederland een heleboel mensen die schrijver willen worden, en weinig die dat ook werkelijk lukt. De ambtenaar die heeft bedacht dat de literaire tijdschriften compleet van de overheidsbegroting moeten worden geschrapt, is misschien ooit pijnlijk geraakt door een afwijzing. Anders is nauwelijks te verklaren dat het Nederlands Letterenfonds het bedrag dat ervoor is gereserveerd - jaarlijks 285.000 euro - niet zou kunnen behouden. De Vereniging Literaire Tijdschriften heeft een groot aantal schrijvers, dichters, wetenschappers en journalisten van naam bereid gevonden een brief aan de Kamerleden te ondertekenen waarin wordt uitgelegd wat het bereik van de tijdschriften is buiten de bescheiden oplages waarin ze verschijnen, welke traditie ze vertegenwoordigen en wat de actuele waarde van de tijdschriften is, ook in de ogen van gearriveerde auteurs die ze niet meer als springplank, scholing en blijk van erkenning nodig hebben. De uitkomst is nog ongewis, maar dat er gekort wordt is wel zeker.

Een van de ondertekenaars, Arnon Grunberg, heeft het initiatief genomen tot het oprichten van een algemeen fonds voor de literaire tijdschriften. Een zeer sympathiek idee waarvan we u op de hoogte houden. Stichting De Gids heeft al in 2009 een eigen Gids Fonds geopend, en na enige correspondentie met de belastingdienst de status van Algemeen Nut Beogende Instelling gekregen, waardoor eventuele schenkers hun gift mogen aftrekken voor de belasting. In de afgelopen maand zijn twee stevige schenkingen binnengekomen, een van een oud-redacteur die anoniem wenst te blijven, en een van dichter en psychiater Antoine de Kom die ooit in De Gids debuteerde en nog onlangs aan het themanummer The Matter with Words een zeer opmerkelijke tekst bijdroeg. Het lot van De Gids is meer dan ooit afhankelijk van dergelijke mecenassen; wij hopen van harte dat deze zeer gewaardeerde voorbeelden navolging vinden. Het tijdschrift heeft

[p. 538]

nooit zonder steun kunnen bestaan, ook in periodes van grotere aantallen abonnees. Vanzelfsprekend is de redactie constant in de weer om het lezerstal te vergroten, onder andere met een actieve website, de Gids Lezing, de Kousbroek Lezing en andere presentaties, maar het aangaan van de vaste verbinding door middel van een abonnement is tegen de algemene tendens van de tijd - het werven van abonnees is een lastige opdracht.

De Gids laat zich geenszins uit het veld slaan. We zijn onverminderd overtuigd van het bestaansrecht van het tijdschrift en blijven mooie, betekenisvolle nummers maken, zoals u dat van ons gewend bent. Met bijdragen in natura zoals die van medeondertekenaar Leo Vroman, die deze Gids opent met een prachtig zomers grasgedicht waaraan een bitter tintje.

De specialist ziet van dichtbij veel meer dan de gemiddelde lezer; het meekijken door het oog van mensen als de dichter-bioloog, Surinamist Michiel van Kempen, stripdeskundige Joost Pollmann, sonoloog Kees Tazelaar en de verschillende ingevoerde lezers die in deze Gids over literatuur schrijven levert zowel een scherper beeld als onverwachte panorama's op. Zoals het De Gids belieft in de prikkelende combinatie van de internationale schaal - Pollmann belicht verrassende ontwikkelingen in de Arabische wereld - en de aan plaats noch tijd gebonden dimensie van de verbeelding; Gids-redacteur Dirk Vis zoomt bijvoorbeeld in op een perzikhuid, in zijn papieren debuut als fictieschrijver.

Veel genoegen gewenst, en een fijne zomer,

De Gids-redactie