De Gids. Jaargang 174

[p. 539]

Leo Vroman

Een stille ontmoeting

Soms moet ik zo verlangen naar
blauwgras, wimperparelgras,

zoals ons tuintje vroeger was,
honderd jaar, duizend jaar,
liesgras, trilgras, liefdegras,

duizend jaar geleden, maar
kweldergras, knolbeemdgras,

kijk daar eens even, daar
scherpgras, hardgras, tandjesgras,

een lege kleine zoogdiervacht,
kamgras, baardgras, borstelgras,

zo onaantastbaar zacht,
en het schedeltje zo onbewoond
kruipertje, kromstaart, herderstas,

dat nog zo'n brede grijns vertoont,
raaigras raaigras

[p. 540]

Ik en ik

Waar woon ik?
Midden in mijn hoofd
waar voorkwab en amygdala
met elkaar moeten praten,
en als hun gesprek is uitgedoofd
dan moet ik mij verlaten,

dan leeft mijn lichaam zonder mij
en wat het verder denkt en doet
dat is mij allemaal even goed,
ik ben er niet meer bij.

Behalve als het soms nog even
wakker schrikt en onverwacht
nodig midden in de nacht
met mij moet leven.