De Gids. Jaargang 174

[p. 438]

Piet Gerbrandy
Steenmarter
Antifoon in drie bewegingen

I

Wil je de sneltrein doen remmen

vlij dan je bed op de baan vriend.

Wil je de stoomketel sussen

steek dan je hand in het vuur.

Roert zich de massa zweep haar

op met beroerte van raden.

Voert de rivier je behuizing

af naar zijn zee peddel mee.

Spinnen zich klokwijs protonen

waar vind ik hun antifonieën?

In cellen gaan dieven tekeer hoe

vuur ik het wit dat hen uit

schakelt?

‘Similia similibus curentur!’ scandeerden de kwakzalvers kwiek in koor.

[p. 439]

II

Vraag de haas in uw schoot klemmend of hij belang stelt in pulserende
kleurvlakken of donzige naakten, en hij geeft - als hij nog
leeft - zeker geen sjoege.

Toen mijn stenen opspeelden, richtte ik mij geërgerd maar geamuseerd
op uit mijn lichaam om als betrokken buitenstaander het
mild creperen te kunnen observeren.

Wanneer drie mannen na dertig jaar bijeenkomen om de muziek
op te roepen die hen vroeger met elkaar verbond, blijken hun vingers
precies te weten waar ze de snaren moeten raken en synchroniseert
samenzang, voor zover valt waar te nemen, hun hartslag en
ademhaling.

Wie meepuft met wie baart, krijgt doorgaans niet zelf weeën.

Verzoek uw ziel dringend mee te denken over het al of niet doorhakken
van welke knoop ook, en zij geeft feilloos het verkeerde antwoord.

Urenlang wacht ik 's nachts in de woonwijk op de kabelknagende
steenmarter: hij moet er zijn maar wordt nooit waargenomen.

Management by speech is tegenwoordig weer helemaal uit.

[p. 440]

III

Opent je hart zich voor bloed

hoe scheidt het je koren van kaffen?

Boort zich een pin door je wuifhand

hoe schrijf je haar af zonder kost?

Vormt zich je zin in je zijkwab

bewaar hem voor betere tijden.

Wurmt zich je woord in je tongkus

snoer het in met een riem die het past.

Wil je je stem horen zingen

klamp je dan vast aan de mast vriend

en wil je de klapklippen mijden

stuur een sneeuwwitte duif die ze mis leidt

rakelings.

Ik weet niet wat het betekent dat ik zo treurig ben.