De Gids. Jaargang 171

[p. 651]

Fotogedicht
Micha Hamel

Schouw

Mega glossy, haar lichaam dat in badmode
geweldig uit het cellofanen water klimt

geen nagelriem beschadigd

geen oorlel doorgeprikt

Mieters deftig, zijn eng gezwembroekt lijf dat
bijkans schijndood uit het kleedhok stapt

geen schouders ooit brozer

geen porie zonder talg

Och smart, de lichamen kennen elkaar, acteren een
groet en beginnen uit hun snoepmonden te kwaken

geen pose natuurlijk

geen beweging onopgemerkt

Lieve help, de maagden lopen een eindje met elkaar op, de één vormelijk
grapjes makend die buiten de vriendenkring hun humor node ontberen

geen uitweg in draadhek

geen triomftocht per brommer

O mensch, en de ander schichtig lachend rap reikend naar handdoek terwijl
haar kijkers de zonneweide afspeuren naar de reeds vertrokken vriendin

[p. 652]

© Liesbeth Dingemans

[p. 653]

 

geen tijd zonder bom

 

geen grap of

 

Ik onderbreek, want het lijkt al te kras op een hoofdstuk uit

 

mijn autobiografie, en geen poëzie zal ooit mijn lentedagen

 

 

 

figuurzagen opdat deze tot in het jaar 2071 op de marmeren

 

schouw te bewonderen blijven omdat er toevallig een doos foto's

 

 

 

omkiepert wanneer ik langs het Amsterdamse huis fiets met de kamer

 

waarin je tijgerde, zong, vocht, danste, blokte op je proefwerken en

 

 

 

vervloeide met de schaduwen van je ouders en oudere zussen in

 

de grauwte achter het raam waarin nu deze burgo bloemenvaas.

 

 

 

Groot ben ik en ik hoef echt niet met de koevoet te poeren om

 

iets te voelen dus ik stop en stap af en loer naar binnen en zie

 

 

 

een lamp een stoel een bank een scherm een box een pop een

 

hond en een roestig muuroog van het portret dat er niet hangt.