|
| |
| |
| |
| |
| |
| |
Kees 't Hart
Als je maar niet te ver gaat
Favia, ben jij het, nee, ik bel in de auto, ik ben op weg met Clara en Maurits en daar een vriendje van, ene Theo, van tennis weet je wel, nee Maurits is haar nieuwe vriendje, ja die, ha ha ha, we gaan naar een disco, tenminste dat noemden wij vroeger een disco, tegenwoordig heet het anders. Theo zit naast me op de achterbank, hij is verlegen en erg mooi, hij durft nauwelijks naar me te kijken, nee, zijn handen heeft hij op zijn schoot liggen, maar ik weet zeker dat hij ze graag ergens anders had willen hebben, hè Theo, al zou dat wel erg ver gaan, vind je niet? Hij heeft van die boeiende ogen, jezus jongen, je zit toch niet te blozen hè. Henk wilde niet mee, die wilde naar dat feest waar jij bent, zeker zin om eens een keertje zonder z'n vrouw, met alleen de jongens te stoeien, of ga ik nu te ver. Clara vond dat ik absoluut niet mee kon in de jurk die ik aangetrokken had, dat ging absoluut niet, dat ging absoluut te ver, dat doen we niet meer zo moeder, zei ze en als ze moeder zegt dan moet je uitkijken, een wit mini-jurkje, met witte laarzen, dat kon absoluut totaal maar dan ook helemaal niet. O, heb jij een mini-jurkje aan? Kan dat nog op jouw leeftijd? Maar waar ben je dan, nog steeds bij de Van der Laartjes, die kijken echt nergens meer van op. Is die ene jongen er ook, hoe heet die ook alweer, nee, niet Simon, die andere, met die neus, ha ha ha, nee, die neus bedoel ik niet, nou ja, zijn naam ligt voor in mijn mond, wat zeg je, o, lag hij bij jou net ook voor in je mond, nou gelukkig maar schat, ging het goed? Om halfnegen al? Met zakdoekjes je wangen deppen? O, niet in de huiskamer, dat hadden de Van der Laartjes vast minder mooi gevonden, in de hobbykamer, gelukkig maar, wie was het nou precies, o Van der Laar zelf, treinman Frits, ik had het kunnen weten, als die je vraagt naar zijn hobby te komen kijken, kun je het beste gelijk alles uittrekken, god meid, moest je met zijn trein spelen, dus dat ook,
had hij die pet erbij op, gelukkig maar, ik moest een maand geleden ook op z'n fluit blazen, hij heeft van die worstvingertjes, wist je dat niet en wat zei Freek ervan? O, gelukkig, lekker snel dus, Freek was aan het tafelvoetballen, noemt hij het tafelvoetballen tegenwoordig? Zeker met mijn Henk en de andere jongens. Vind je dat niet wat ver gaan? Maar goed, toen heb ik dus maar die andere jurk aangetrokken, de
| |
| |
paarse, je weet wel, dat kon dan net wel, vonden Maurits en Theo, dat vriendje van Maurits, kijk niet zo naar me jongen. ‘Ja mevrouw, dat kan best,’ zei hij en hij knikte er heel gezellig bij, hè Theo? Clara vroeg net nog of ik alles wel aanhad, niet per ongeluk iets had uitgelaten, nou zeg, dat gaat wel erg ver, vind je niet, wat denkt ze wel. En wat denk jij Theo, heb ik alles aan of niet? Weet je het niet? Of ben je meer een tangatype? Hou je van tanga's? Ik niet, veel te ordinair. Hij zit alweer te blozen, die schat. Zelf ziet ze er trouwens fantastisch uit, Clara, helemaal in het zwart, dat zou ik nooit doen, omdat je in zo'n disco nooit weet wat er gebeurt, het is daar enorm besmettelijk, zeker als je vriendje Maurits heet en je kunt moeilijk op de dansvloer met papieren zakdoekjes je jurk gaan staan deppen, dat vinden ze daar echt veel te ver gaan. Theo moet er alweer van blozen, hè schat? Ik ga je hangen hoor, ik bel je zo wel.
Ben jij het Faaf?... ik kan je haast niet verstaan... nee, ik sta in de rij voor de plee... wat zeg je, heb je gesnotterd?... maar waarom dan?... Freek en Henk gingen biljarten?... ja, dat zegt ie altijd... ik ben Theo kwijt... die lekkere schat... hij valt op schoenen denk ik, de hele tijd schoenen, zou het bij hem om tenen gaan?... wat zeg je?... nee, dat gaat veel te ver, dat doet ie nooit, misschien straks op de terugweg. De Van der Laartjes achter in de auto, met Henk erbij?... Maar waarom achterin, veel te weinig ruimte, o Frits had Stéphanie op schoot, ze had zeker dat rode jurkje aan, Freek gaat ook helemaal voor rood, ja god meid, zo doet hij het 't liefste, maar waar was Henk dan, waar Freek is is Henk, dat weet je wel, o die zat ernaast, maar hoe weet je dat dan allemaal? O, je zat op de voorbank, met wie zeg je, met de chauffeur, ja maar dan moet je hem ook de auto langs de kant laten zetten, dat gaat niet tegelijk en dat is niet goed voor de bekleding. Kon je het achterin goed zien? Wat zeg je, ja dat vindt hij het lekkerste die laat er geen gras over groeien, zeg maar dat hij niet te ver moet gaan... en wat deed Henk dan? O ja, bij Freek natuurlijk, achterin, naast Frits en Stéphanie, het was wel vol zeg, ja achter in de auto, nee, dat snap ik, o bedoel je zo achterin, ja, laat hem maar schuiven, en Stéphanie kreeg de slappe lach? Wat zeg je? Ging ze erbij liggen? O, ze ging er eens lekker voor zitten? Je moet wel wat duidelijker praten. Weet je wie hier ook is, die tuinman, nee, niet de notaris, die héét Tuinman, nee, ik bedoel onze tuinman, of liever tuinjongen, weet je wel, die mooie jongen in die overall die ik laatst nog even in bad gestopt heb, die vond ik wel boeiend, hij vertelde dat zijn vriendinnetje binnenhuisarchitectuur studeert, nee, erna, toen ik hem afdroogde, hij wilde me van top tot teen inzepen en met een verrekijker naar binnen kijken, nee, echt waar, met de vogelkijker van Henk, vind je dat
niet wat ver gaan? Ik moest hem helemaal van boven ophalen. Als Henk er maar niks van merkt, misschien zijn de lenzen nu helemaal beslagen, straks toch even kijken.
| |
| |
Voor het raam ook nog, moest ik een zonnebril op en hij met die verrekijker in de weer, wel koud trouwens, geef mij maar een banaan of een klarinet riep ik nog om hem te pesten, gelachen dat we hebben. Ja, hij is er echt. Nee, dat is er niet een om overal moeilijk over te doen. O kijk, hij heeft z'n vriendinnetje bij zich, ik zal straks aan haar vragen of ze al een verrekijker thuis heeft, moet je hem zien, zijn hand is helemaal verdwenen, zeker aan het verrekijken met zijn vingers. Ja, vlak bij de dark room, we mogen er niet in, het is te druk in de dark room, te veel hetero's zei de portier net, iedereen moet netjes op zijn beurt wachten, ha ha, maar dan moeten jullie het maar niet zo dark maken, zei ik nog, je hebt hier gewoonweg een verrekijker nodig. Nee, van Clara mag ik er niet in... dat gaat veel te ver zegt ze... jij bent mijn moeder, wat zeg je?... bellen blazen?... Omdat Henk dat wilde? Hij moet wel z'n kop erbij houden vind ik, ik bel je zo wel, ik ben aan de beurt.
Ja, ik ben het. Ik ben Clara en de jongens kwijtgeraakt, weet jij waar ze zitten, ik heb geen idee. Waar zit jij? O je zit op je knieën, ik kan je haast niet verstaan, je moet wel wat duidelijker praten. Niet te ver gaan hoor. Ja, nou begrijp ik het, nee, je kunt niet tegelijk praten en je mond vol hebben, ik hoor het, hoe heet hij, wat zeg je, weet je het niet, nou, dat gaat wel wat ver, o moet je even haast maken, pas maar op dat het niet te lang gaat duren, dan krijgen ze kramp. Nee, ik gooi je niet op de haak, ga jij maar lekker door, je hebt het er wel weer op aan laten komen hè, gaat het wel goed met zo'n mobiel in je hand erbij, misschien kun je er even een foto van maken, dan heb ik er ook nog wat aan. Weet je wie ik hier tegenkwam? Nee, niet Richard Gere. Die vrouw van die foto's, weet je wel, die vroeger meehielp bij dat fotostel, ze is nu soapster, nee, niet die van de Gouden Gids, een ander, ze deed wel eens mee met dat echtpaar van die kunstfoto's, geen films, ze maken kunstfoto's, van elkaar, soms met haar erbij, ja, heel mooi en verkopen die aan een galerie, ja het is echte kunst, weet je wel. Ja, een echtpaar. Nee, ze heet niet Bella, zo'n echte soapnaam heeft ze, nee, niet Marybelle, die is toch lid van het koninklijk huis? Ze doet alleen maar mee, ja, geld verdienen, die fotostudio is dus ergens in Noord. O, moet ik even wachten, god, is zijn vriend er ook, nou, dat valt niet mee, waar zijn jullie precies? In de garderobe, dat dacht ik wel, kom je straks nog hierheen? Fréderique heet ze, nou weet ik het weer. Die tuinjongen staat naar me te wijzen, zijn vriendin spert haar mond helemaal open, als een vogel die op eten wacht, ja, overal goud, zal ik met hem meegaan? De dark room in? Ik hoor je helemaal niet meer, wat maak je rare geluiden, wat is er aan de hand, Faaf, waar ben je, o, daar ben je weer, ja ik begreep het best, het kwam er allemaal ineens uit, doe maar rustig aan. Hij is naast me komen staan, zijn vriendin
heeft een bril op, kan ze dan alles beter van dichtbij of van ver- | |
| |
af zien?... god Faaf, hij loopt wel erg hard van stapel, als Clara het maar niet ziet, die valt vast voor tuinjongens, ja, tuinkabouters met zo'n puntmuts, o god, daar komt hij weer, het lijkt wel zo'n hond weet je wel, ja, een golden retriever, even wachten hoor... nee dat was ik niet, dat was de tuinman, hij zei net dat hij me hier niet verwacht had, ‘u bent zo'n nette vrouw,’ zei hij, en dat het wel wat ver gaat om hier te zijn. Fréderique vertelde me een prachtig verhaal over dat fotografenstel. We hebben gegild van het lachen. God, daar is de tuinjongen weer, even wachten, nee, niet daar, sorry Faaf, ik ben er weer, een heel mooi verhaal, nee echt waar, ja, zo gaat ie goed, even een beetje anders staan, zo gaat het een stuk beter, hoe sta jij ervoor, ja, tussen de jassen, dat begrijp ik maar dat bedoel ik niet...
O hallo, wie ben jij, jij bent Favia niet, is ze nog niet klaar, ze moet haar hoofd erbij houden? Zeg dat wel, ja ik ben Mathilde, hoe heet jij, o... George, zit je in de wegenbouw, o je bedoelt dat je in straatstenen zit, volgens mij hebben we elkaar een keer ontmoet, op een feestje bij de Govertsen, jij was die man in dat poloshirt, mijn Freek heeft nog met je gedanst, o, dat weet je nog, niet alleen gedanst, zeg je, daar heeft Freek niks over gezegd, hij is toch niet te ver gegaan hè, waar is Favia nu, zit ze nog naast je? O ze is met Wim, zit die ook in de wegenbouw? O, in asfalt, ja, dat hoort er ook bij. Ik was net begonnen Faaf een verhaal te vertellen, heb je niet meegeluisterd? Nee, dat is de tuinman, hijgt hij erg, ja, hij wel, misschien moet hij er even een vergrootglas bij houden. Ja, een vergrootglas, o, word je daar opgewonden van, dat je er een vergrootglas bij houdt? Dat je wetenschappelijk onderzoek met vergrootglazen doet? Ik had het net over Fréderique, die deed vroeger af en toe mee met een echtpaar dat foto's maakt en ze heeft heel wat meegemaakt met die twee. Nee, geen landschapsfoto's. Is dat Favia die zo schreeuwt? O gelukkig, de taxichauffeur komt eraan. Ze hebben dus een studio, ik bedoel dat echtpaar en af en toe deed Fréderique mee. Kon ze de auto en het lidmaatschap van de golfclub van haar vriendje mee afbetalen. Op een dag gaat die fotograaf dus foto's van zijn vrouw maken terwijl ze het met een acteur doet, ja, dat deden ze wel vaker, een acteur erbij huren, ze verdienden er goed mee, ze maakten stills, nee, helemaal stil, kunstzinnig, voor duurdere fotohandels. Haar man maakt die foto's dus en die is zo jaloers als de pest, kan hij niks aan doen, zijn vrouw vindt het vervelend, het zijn maar foto's, zegt ze altijd, no big deal, maar wat doe je eraan. Hij vindt dat het niet te echt mag worden, begrijp je wel, het moeten wat hem betreft alleen poses blijven, toneelstukjes waar ze veel geld mee verdienen, maar
ja, zijn vrouw vond deze keer die acteur wel erg boeiend en dus wilde ze er wel eens wat meer tegenaan. Ben je er nog George? Is Clara haar panty kwijt? Nou, dat is toch niet zo'n groot probleem? Maar
| |
| |
goed, die vrouw wilde dus dat die acteur hem er steeds opnieuw in stak, want dan krijg je goede foto's, zei ze tegen haar man, één foto leek haar niet genoeg, je had meer keus als je verschillende foto's had. Dat vond haar man een goed idee, dan had je meer keus, dat was logisch. ‘Maar in ieder geval niet bewegen hè,’ zei hij. En hij zei tegen die acteur: ‘Nou vooruit, je mag er nog één keer in, maar niet bewegen hè.’ ‘Nee meneer,’ zei die man, ‘natuurlijk niet, wat denkt u wel.’ ‘Ja, stop hem er maar in,’ riep de vrouw, ‘kom maar jongen.’ ‘Niet bewegen hè,’ riep die fotograaf nog, maar ja, hij zag dat ze dus absoluut wel bewogen. ‘Verdomme, jullie bewegen,’ riep hij, ‘zo krijg ik nooit een goeie foto.’ Zijn vrouw: ‘Ik bewoog absoluut niet,’ en tegen die acteur zei ze: ‘Heb ik bewogen?’ ‘Nee, mevrouw, absoluut niet,’ zei hij, ‘u bewoog echt niet.’ ‘Nou bewoog je weer,’ zei de fotograaf, ‘ik zag het echt, je bewoog als de eerste de beste hoer.’ ‘Ik kon er niks aan doen,’ riep zijn vrouw, ‘hij begon een klein beetje te bewegen en toen bewoog ik even terug.’ ‘Ja, ik kreeg een beetje kramp,’ zei die acteur, ‘ik moest even anders gaan liggen, anders is het geen doen, u moet het natuurlijk wel steeds goed kunnen zien met die camera.’ ‘Het is toch wel een goed idee als we eerst een beetje bewegen,’ zei die vrouw, ‘dan blijft hij lekker hard en krijgen we betere foto's.’ ‘Ja, dat zie ik,’ zei de fotograaf, ‘maar zonder bewegen lukt het ook goed hoor.’ Even wachten George, daar komt die jongen weer met zijn mond... Hè hè, dat is dat. En tegen Fréderique, die erbij stond te
wachten tot ze ook mee moest doen, zei hij: ‘Jij zag het ook, ze bewoog hè?’ Fréderique zei: ‘Nou haast niet, ik geloof niet dat ze echt bewogen en u krijgt wel prima foto's hierdoor.’ ‘Ik krijg alleen maar goede foto's als ze helemaal stil liggen,’ riep die man, ‘en volgens mij liggen ze het gewoon te doen.’ ‘Absoluut niet,’ zei z'n vrouw, ‘we doen helemaal niks, echt niet, ik moest alleen weer even anders gaan liggen.’ ‘Ja,’ riep die acteur, ‘anders zou ik een slappe kunnen krijgen, dat wilt u toch ook niet?’ En die vrouw zei nog tegen Fréderique: ‘Liggen we het te doen, Freed?’ ‘Nee absoluut niet,’ zei Freed, ‘dat zou er absoluut heel anders uitzien, dat zou echt te ver gaan, het moet niet te echt gaan worden.’ Die acteur zei nog: ‘Een beetje echt hoeft geen bezwaar te zijn voor mensen die uw foto's kopen, die willen ze juist zo echt mogelijk, vindt u niet, als we nu toch een beetje bewegen wordt het wel echter en ziet het er op de foto ook beter uit.’ ‘Ja, jij hebt makkelijk lullen,’ riep de man. ‘Ja,’ riep zijn vrouw, ‘bewegen maar jongen,’ maar dat ging die fotograaf echt veel te ver. ‘Ophouden,’ riep hij, ‘ophouden. Ik heb al een paar goede foto's gemaakt, prima foto's, alles goed, helemaal zonder beweging, volkomen scherp, we maken hier geen pornofilms, dat gaat allemaal veel te ver, dat doe je maar ergens anders.’ Hé, waar is mijn tuinman gebleven? Hoe is het met Flavia? Geef je haar even?
| |
| |
Nog even met mij Faaf, lig je er al in, o gelukkig met Henk, die is dus toch gewoon naar huis gekomen, ja, ik ben ook net thuis. Clara was naar een feestje met voetballers gegaan, in een hotel in Noordwijk, nee, ik weet niet met wie, aardige jongens, zei ze, Maurits was ook mee. Die is nog niet thuis. Waren ze in het krachthonk daar gaan krachttrainen, ja, midden in de nacht, in de kelder van het hotel, ze konden zich enorm lang opdrukken, vertelde Claar, het was geweldig, ze hadden een wedstrijd gedaan, de jongen die won mocht dus... o, maar dat begreep je al, ja, met Clara, zulke dingen winden haar op, zegt ze, ze vindt het niet te ver gaan, het is maar sport moet je denken. Maurits was in slaap gevallen op zo'n hardloopband, ze hadden hem maar laten slapen. Weet je nog die hockeyers in Bloemendaal? Wie de bal het verste weg sloeg mocht een van ons uitkiezen, arme jongens, eentje brak zijn pols, weet je nog? Ik zit nog even beneden, Clara is al naar bed, die is wel thuis, waar Maurits zit weet ze niet. Ja, Theo, die Theo, hij is net naar boven, drie keer droog, echt waar drie keer, de eerste keer raakte ik hem alleen maar aan en daar kwam het al, maar jongen toch, is het zo erg, hij hoefde alleen maar naar mijn mond te kijken, zei hij. De tweede keer probeerde hij het wel langer vol te houden, doe hem dan alleen maar heel even erin, zei ik, maar niet te lang, anders ga je weer zo vlug, toen hij dat bijna voor elkaar had, begon hij alweer amechtig te piepen en te steunen, alles over de witte bankbekleding, Jan des Bouvrie, dat krijgen we er niet zo gauw uit, de derde keer wilde hij aan mijn borsten zuigen, dan duurde het allemaal veel langer, dan kon hij het uren volhouden, zei hij, echt waar, maar toen gebeurde er helemaal niks, ze zwollen op, dat wel. Nee, ik hoefde hem de verrekijker niet te laten gebruiken, daar had hij niks mee, zal ik dan een banaan erbij halen, god nee, mevrouw, zei hij, dat hoeft ook niet. Maar misschien kunt u even een pak melk halen
en dat dan over uw borsten uitgieten, dat lijkt me wel wat. Een pak melk! Ik vond het wel wat ver gaan. Zo'n pak melk is nog koud ook, hij hem weer erin steken, ik melk over ons uitgooien en god, ja hoor, daar ging hij alweer, binnen drie seconden, als een raket. Alles kletsnat, bij hem kwam er alleen nog water uit, riep hij. Nee, gelukkig geen melk, dat moest er nog bij komen. Daarna was er geen land meer met hem te bezeilen, zo slap als een vaatdoek, onze Theo. Moet je Henk even vasthouden? Nou, knijp er maar niet in. Freek is nog niet thuis, die wist nog ergens een feestje voor abstracte kunstschilders. O kijk, daar hebben we Maurits, wat zie jij eruit jongen, ik ga je hangen hoor, ik bel je nog wel, nee, ik beloof je dat ik niet te ver zal gaan.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
