De Gids. Jaargang 169

[p. 609]

[p. 610]

Wanda Reisel
In jou

Ik zat aan een gebroken-wit biedermeier tafeltje in een Konditorei met een knappe jongeman aan de koffie, een klein aardbeientaartje onaangeroerd naast het kopje. Zonder startschot dook ik in zijn schoot, ratste zijn gulp open waaruit onmiddellijk zijn fiere geslacht oprees, kwakte het aardbeienslagroomtaartje erop en begon gretig te likken. Een weldadige rilling trok door mijn lijf.

•••

Ze sloeg haar ogen even op. Ze lag op haar buik. Harmen, haar fysio, maakte wel vaker haar heupen los, maar nog nooit had ze tijdens de behandeling een fantasie gekregen. De handen van Harmen masseerden niet alleen haar onderrug maar nu kropen ze daadwerkelijk verder naar beneden naar haar oude billen. Hij masseerde afwisselend snel en diep of draaide ritmisch rondjes en kneep nu en dan lichtjes met zijn vingertoppen in haar vel. Was dat soms Harmen geweest daar in die Konditorei? Nee, onmogelijk. Ze probeerde de fantasie van zich af te schudden maar diezelfde rilling - een vergeten verlangen - schoot ineens onweerstaanbaar van haar tintelende billen naar haar vulva, haar schaamlippen trokken zich elektrisch geprikkeld een paar keer samen en een warme stroom perste zich haar clitoris in. Ze wist niet wat haar overkwam.

Ze was vierenzeventig jaar en geil.

Ze hoopte oprecht dat Harmen niet ophield, dat hij perfect aan zou voelen hoe opgewonden zij was en hoe hij tegen elke verwachting in voor haar, een oude maar echt niet onaantrekkelijke vrouw, door de knieën ging (één keer per week ging ze nog steeds naar de schoonheidsspecialiste en nooit zonder makeup de deur uit). Ze zag voor zich hoe ze in een omstrengeling zouden raken en hoe hij haar daar zou nemen, op de behandelbank, wellustig en snel.

‘Kleedt u zich maar aan, mevrouw Witsen,’ zei Harmen, ‘u bent in slaap gevallen, dat is een goed teken.’ Ze rolde van de behandelbank en hield haar adem in tot ze achter het gordijntje stond om zich aan te kunnen kleden. Ze hijgde en voelde haar razendsnelle hartslag en een druk

[p. 611]

op de borst alsof iemand haar met een gloeiende pook neer wilde drukken, ze zou een attaque kunnen krijgen maar dat kon haar helemaal niets schelen. Ze leunde tegen de muur en duwde met de muis van haar hand stevig tegen haar kruis zodat ze met één kleine schok klaarkwam, ze snakte naar adem.

De buitenlucht bracht haar wat tot bedaren. Nadat ze zich in het kleedhokje had aangekleed, had ze nog gauw in de spiegel een blik op haar kapsel en gezicht geworpen maar daar was, wonderlijk genoeg, weinig van haar verwarring af te lezen geweest. De wind streek verkoelend langs haar wangen en ze voelde zich loom en verkwikt tegelijk. Ze lachte. In die oude kut van haar sluimerde dus wel degelijk een verlangen.

Ze had erover nagedacht of ze eerst zou bellen of eerst langs Hunkemöller zou gaan en besloot het laatste te doen. Verkoopster Sylvie die haar goed kende raadde haar op haar vraag naar eens wat modernere lingerie een violette push-up wonderbra aan met iets hoog opgesneden violet broekje met grillige kanten roosjes. Haar borsten waren niet stevig meer te noemen maar toch nog wel vol.

Vijfenzeventig werd ze volgende week. Jaap was al zes jaar dood en er was geen man van haar leeftijd die ze nog gewild had, zo'n tobber die naar sigaren rook en waar ze voor zou moeten koken, niks ervan. En dan nog, twee oude mensen, bejaarden, die seks met elkaar hadden? Bespottelijk vond ze.

Ze keek in de spiegel en monsterde niet zonder genoegen haar lichaam in de nieuwe violette lingerie. Haar benen konden nog doorgaan voor die van een vijfendertigjarige, maar haar gerimpelde buik en frêle schouders behoorden een ander toe. Ze draaide zich om en inspecteerde zo goed en zo kwaad als het ging haar achterwerk om te zien of haar billen er nog redelijk bij hingen. Ze wist niet hoe ze aan dit oude lijf was gekomen, het was haar na haar zeventigste vanzelf vreemd geworden. Ze verzorgde haar uiterlijk altijd goed, maar de gedachte aan seks was al jaren zo goed als uitgedoofd geweest. Als ze aan haar tepels voelde merkte ze niets dan een dof gevoel. Ze bleef 's avonds laat al zappend wel eens hangen op zo'n sekskanaal, maar lang kon ze er niet naar kijken omdat ze van mening was dat haar seksualiteit de normale weg had afgelegd, die doodlopende steeg waarin het hele leven eindigen zou.

Maar nu zat ze in haar nieuwe violette lingerie op de sofa en zapte zelfs met een zekere gretigheid langs alle erotische kanalen die haar televisie rijk was.

Ze draaide het nummer dat ze van het televisiescherm had genoteerd en kreeg een vriendelijke vrouwenstem aan de lijn.

[p. 612]

- Ik weet niet hoe dit gaat, zei ze, ik doe dit voor het eerst...

- Geeft echt niet. Wat zoekt u?

- Een... opwindende jongen...

- Leeftijd? Huidkleur? Nationaliteit?

Alle soorten mannen en filmsterren die ze vroeger ooit aantrekkelijk had gevonden flitsten als een diashow voor haar geestesoog: corpsballen, blonde Zweedse prinsen, Italiaanse versierders, charmeurs, ijdeltuiten aan de Rivièra.

- Ik weet het niet.

- Wat is uw leeftijd? Zoekt u een wat oudere of jongere partner? Onze jongens komen in alle soorten en maten. Houdt u van een viking met stevige korte penis of een mooie lange zwarte prins, een gespierde jongen of een heel zachtaardige? Is het voor nu meteen?

Over de vorm van penissen had ze überhaupt nog nooit nagedacht. Tja, wat wilde ze eigenlijk? Nee, nee, niet voor meteen.

- Ik ben, niet lachen...

- Mevrouw, wij lachen nooit nergens om.

- Ik ben over de zeventig...

- Ik juich het toe, sprak de stem neutraal na een minieme pauze, ik juich het toe, mevrouw, ik vind u dapper.

- Ja, ik ben in de zeventig en ik was laatst bij...

- Mevrouw, het is hier voor alle leeftijden...

- Mag ik er even over nadenken?

- Natuurlijk. Maar wel terugbellen hoor! Ik juich het namelijk erg toe dat uw leeftijdssegment de mogelijkheden bij ons aanboort.

- Ja, ja, heel belangrijk, maar dan nu maar eens over een jongen denken, hè.

- Doet u dat vooral en... terugbellen hè? Ook als u vragen heeft, geen schroom. Ik vind u erg dapper en bijzonder ondernemend.

- O ja, wat kost het?

- Onze jongens doen, afhankelijk van uw wensen, honderd érootjes per uur.

Honderd érootjes had ze gezegd. ‘Afhankelijk van uw wensen.’ Ouderdomstoeslag misschien? Ze had er een uur over nagedacht en zappend langs al dat roze televisievlees was ze even bij een bezig stelletje blijven hangen en onmiddellijk voelde ze het binnenin weer samentrekken. Er was daar leven, alleen moest iemand het tevoorschijn trekken.

Als ze de komende tien jaar - rekende ze snel uit - elke week voor honderd érootjes een aantrekkelijke escortjongen kon inhuren die haar een uur lang genot en afleiding zou bezorgen had ze nog genoeg geld over voor etentjes met kreeft, bowling- en bridgeavonden en op zijn tijd een verzorgd tripje naar Parijs of Londen. Geen slecht vooruitzicht, Jaap

[p. 613]

had haar niet onverzorgd achtergelaten. Zijn piemel had ze nooit eens uit en te na bekeken. Tijdens het vrijen waren ze heus passievol geweest op hun manier, maar ze geneerden zich altijd een beetje na de daad, dat was gewoon toen, je schaamde je als je weer op aarde was. Van experimenteren was in haar tijd maar bar weinig gekomen. Jaap had haar in hun jonge jaren wel eens een keer of twee a tergo genomen - ze hadden er samen wat over gelezen in een boek van een indertijd bekende socialistische seksuoloog. Het was helemaal niet zo absurd om je als vrouw achterom te laten nemen, lazen ze, je hoefde er alleen maar een stevige fauteuil of bank voor te hebben en je als vrouw daar stevig aan vast te houden terwijl je vooroverboog zodat de man vervolgens je staande van achter kon penetreren... Ze was er ook helemaal niet vies van geweest. Maar ze hadden het meer uit nieuwsgierigheid gedaan en het was een beetje ongezellige bedoening geweest en ook koud, ze hadden nooit centrale verwarming gehad, en uiteindelijk vond ze dat achteromme toch een beetje dokterachtig en acrobatisch, ze hadden het niet herhaald, Jaap was ook geen dwingeland. Hun seksleven was tot hun zestigste redelijk actief geweest, zeker één keer in de week en ook wel eens voor het zondagse ontbijtje, als er niks tussen kwam, maar als het gedaan was hadden ze het er niet meer over. Ook niet over andere experimenten waar zij wel gedachten over had. Bijvoorbeeld tegen zonsondergang op een verlaten strandje in Frankrijk of op mos in een Duits bos. Daar, herinnerde zij zich nu, fantaseerde ze wel eens over als ze op vakantie waren, maar goed.

Gek eigenlijk, bedacht ze met een schokje van spijt, dat ik Jaaps lul nooit eens goed heb durven bekijken, of hij mijn gevalletje, gewoon rustig kijken. Nou goed, eerlijk gezegd vind ik een kut ook niet zo boeiend, net iets van rosbief, en een piemel, ja, dat is eigenlijk goed beschouwd ook een soort prehistorische dierenzwengel. Maar als ze er nu weer een fluks voorbij zag komen op het scherm, kreeg ze er toch zin in. Ja, één ding stond vast, zij zou zo'n eroskoerier gaan pijpen, dat idee wond haar bij voorbaat al op. Ze had het heel vroeger wel eens een enkele keer gedaan met een vriendje, ook voor haar trouwen met Jaap (uit nieuwsgierigheid maar ook om zwangerschap te voorkomen), maar daar was later op een of andere manier de klad in gekomen. Nu zou ze zich haar laatste kans niet meer laten ontgaan. Ze voelde hoe die geiligheid die ze bij Harmen ervaren had weer tussen haar benen kroop, ze ging op de sofa liggen, dacht aan het aardbeienslagroomtaartje en in een handomdraai kwam ze schokkend klaar, terwijl ze besefte dat waarschijnlijk geen andere lichamelijke sensatie je van kruin tot tenen zo sterk doortrok dat je meende dat elke vezel van je lichaam met de andere verbonden was. De natuur was dan ook een wonder.

[p. 614]

De schemerlampjes in haar slaapkamer waren met tulen shawls bedekt. Ze had haar violette lingerie onder haar bedjasje aan en op het nachtkastje stonden een doos Kleenex en een nieuw potje vaseline, je moest tenslotte overal op voorbereid zijn. Ze had niet overdadig met parfum of verfrissers gespoten omdat ze gelezen had dat sommige jongens daar impotent van werden, vooral lavendel en bloemigheid schenen verslappend te werken. Ze was een beetje gespannen maar niet echt zenuwachtig. Hij zou om negen uur komen en het biljet van honderd éro lag klaar onder het beeldje op het buffet.

Ze had er goed over nagedacht en heel lang niet kunnen kiezen tussen een slanke blonde vikinggod met een korte stevige penis en een donkere Afrikaan met een imposant geslacht. Ze had een munt opgegooid en het lot was op de Afrikaan gevallen. Ze rilde een beetje van opwinding bij de gedachte aan de grootte van zijn - ze zei het met genoegen hardop - godgenadige, koninklijk zwarte lul. Ze moest beschaamd giechelen als een meisje van dertien. Haar wangen trokken zich lichtjes samen en er stroomde wat speeksel in haar mond. Ook haar hart begon sneller te slaan, ze kreeg het benauwd en legde een Nitrobaatje onder haar tong. Ze had een driekwart lang paarszijden bedjasje aan, waardoor de eerste aanraking voor hem glad en zacht zou zijn. Wie weet, dacht ze, kon zij zijn geslacht met de zijde bewerken.

Het werd halftien en hij was er nog niet, de opwinding begon weg te sijpelen en de gebruikelijke vernederende gedachten voor een oude vrouw van op een haar na vijfenzeventig begonnen zich een weg te banen als de barsten in een drogend schoonheidsmasker: zij was erin getuind, ze hadden daar aan de andere kant van de lijn smakelijk om haar gelachen, om een stokoude vrouw die gelogen had dat ze net zeventig was, ze hadden haar vanaf het eerste moment doorgehad en haar een lesje willen leren, haar met d'r zelfbedachte stomme opwinding alleen willen laten die avond.

De bel ging sportief kort twee keer. Ze schrok zich dood. Ze wierp snel nog een blik in de spiegel maar haar maquillage zat nog precies zo zoals ze die een paar uur eerder op had gebracht. Ze schudde haar haar even op.

Zijn gebit en oogwit blikkerden tegen de donkere buitenlucht, ze zag een brede lach. Je suis desolé, je suis en retard, je m'excuse... Hij stak zijn hand uit. Amadou. Afrikaanse Prins. Hij was niet zo groot, Amadou, en had heel dikke paarsrode lippen, een beeldhouwwerkje. Hij zette zijn sporttas met blauwzwarte opdruk dws (‘Door Wilskracht Sterk’ herinnerde ze zich van vroeger) op de tafel en deed zijn jas uit. Hij droeg een dunne witte broek en een wit t-shirtje waarop ‘I amsterdam’ stond.

[p. 615]

Voilà, ma petite, mon nom est Amadou Moïzee, zei hij beleefd, et je suis né en Côte d'Ivoire, oui! Hij liep naar zijn sporttas, haalde er een stapeltje cd's uit en zocht in de kamer naar een cd-speler die ze hem aanwees. Binnen twee tellen was haar kamer onherkenbaar veranderd en klonk er een stem als de zijne begeleid door een voor haar onbekend plonkinstrument. Ma comtesse, qu'est-ce qu'on... Wat we gaan doen? Haar Frans was goed, Français was op school haar beste vak en in haar tijd was Frans, nu ja... Brassens, Brel... Voilà, ma petite princesse, qu'est-ce qu'on fait...? Hij keek haar keurend en lachend aan, geen spoor van minachting. Ze had niets te verliezen en liet zich bekijken. Ze vroeg nog beleefd of hij wat wilde drinken, wijn, pastis, crème de cassis, ze had het allemaal, maar hij vroeg om een groot glas koud water dat hij voor de helft leegdronk en toen omhelsde hij haar en streek haar door haar zijden jasje sensueel over haar billen. Hij kreunde professioneel maar aanstekelijk. Eén ding was zeker, illusie is alles.

•••

Een man heeft me nog nooit zo omsloten, zich nog nooit zo volkomen en vol overgave, zo warm en willig tegen me aan geduwd. Ik kon de harde spieren van zijn borst voelen tegen mijn broze ribben die ik bijna hoorde knarsen als de planken van een oud schip.

Hij begon te neuriën en een beetje met me te dansen, heel traag en ritmisch, ik kon niet anders dan me naar zijn vormen voegen, het paste vanzelf. Hij gromde als een tevreden kater, ik rook zijn overweldigende geur in zijn hals, kruidig en sterk, om je hoofd bij te verliezen.

Hij legde me op de sofa en streelde zacht de binnenkant van mijn oude dijen. En van alleen al die strelingen werd ik erg opgewonden en geemotioneerd, zo lang geleden, het was zo verdomd lang geleden... Plots zei ik dwingend dat ik hem wilde zien, dat ik zijn ding - ik zei het voor het eerst van mijn leven hardop, weliswaar in het Frans en met een stem die ik van mezelf ook niet goed herkende - dat ik zijn mooie phallus wilde zien. Daarvoor had ik toch betaald, maar dat zei ik niet.

Hij had zich uitgekleed tot op zijn rode onderbroek waar achter de zachte stof zich een veelbelovende stulping bevond. Ik had even moeite overeind te komen, maar Amadou Moïzee - God sta hem en zijn familie voor altijd bij - steunde mijn nek en leidde mijn hand naar het zachte gewelfde daar onder die stof, de tranen sprongen in m'n ogen, dat levende, deinende... Hij had nu een van mijn borsten onder de wonderbra te pakken en kneedde zachtjes mijn oude maar best nog veerkrachtige tepel die sidderende signalen naar beneden zond. Ik legde mijn mond op Amadou zijn nog zachte geslacht in zijn onderbroek en mijn tepel werd pijnlijk hard onder zijn gladde ritmisch bewegende hand. De nieuwe

[p. 616]

geilheid zwol weer aan als een aanrollende golf en nu nam hij ook mijn andere tepel en schokjes warme elektriciteit schoten naar mijn vulva en alles daaromheen. Ik tastte met m'n vingers onder het elastiek van zijn onderbroekpijpjes en vervolgde m'n blinde weg over en onder zijn ballen, ik streelde en kneedde, ik deed iets wat ik nog nooit gedaan had en wat heerlijker aanvoelde dan alles wat ik kende. Mijn ademhaling werd sneller en voelde rauw en droog aan in mijn keel. En daar toverde ik zijn prachtig donkerzwarte sexe tevoorschijn en kuste hem, kuste die lange schacht, het fluweelzachte vel, betastte hem, en voelde hem zwellen onder mijn handen. Mijn god! Wie had dat ooit durven denken dat ik, een geil geworden vrouw op leeftijd... Hij kreunde van genot (of vakmanschap maar dat kon mij werkelijk geen bal schelen) en zei in zijn prachtige Frans dat ik goed was, très très bien, maar natuurlijk was ik goed, zei hij erachteraan, ik was immers een ervaren vrouw. En weer kreunde hij, ik kon niet geloven dat hij dat speelde want ik, aloude slangenbezweerster, voelde nu zijn lid met schokjes overeind komen uit zijn mandje. Hij bukte zich en vroeg of ik er bezwaar tegen had... vroeg in zijn mooie beleefde Frans of ik er bezwaar tegen had dat hij... nee, zei ik, doe wat je wilt... alsjeblieft... Ik hoorde mezelf beleefd zeggen dat ik graag zijn flûte in ma bouche wilde, hij zei dat hij erg opgewonden was en of het gepermitteerd was mij te likken... En voor ik het wist had hij zich à la soixanteneuf over me heen gebogen, één been op de grond en één gebogen op de sofa naast een van mijn broze heupen, en zo had ik zijn volledige uitrusting boven me hangen en keek een roze eikel me uit de diepzwarte kraag vragend, nee, smekend aan. En terwijl hij met zijn tong pulserend bij me naar binnen drong, iets wat... grote jezis christis... werd ik onbedwingbaar naar die schat van hem toe gezogen, opende ik mijn lippen en sloot ze eromheen als om een warme ijsco...

De wereld stond op zijn zijkant stil en wankelde, de wellust spreidde zich over ons uit als lava en de tijd was opgehouden te bestaan. Wij bestonden uit louter blinde opwinding en prikkelende huid en kloppend weefsel en lichaamssappen en hij met zijn mond en zijn tong en zijn handen bracht me hoger en hoger en kreunde, en ik, deerne van bijna vijfenzeventig, fluisterde hees: ja, ja, door, ga door, ja... En hij riep: Attention! Je jouis, ma petite reine! En daar liet ik, Koningin Reine, heerlijk de ferme straal warm zaad van Prins Amadou over mijn rimpelgezicht en mijn oeroude borsten spuiten... Tot uiteindelijk na een onmeetbaar lange tijd zijn sinjeur slap als nat vuurwerk was en wij in elkaars sluimerende geslacht de slaap der rechtvaardigen sliepen.

Alles stil.

Mocht ik door de opzwepende opwinding of een ultieme hallucinatie de dood hebben gevonden, dan Amadou - moge je familie zich voor eeuwig beschermd weten onder de palm van Gods hand -, dan is jouw

[p. 617]

warme, leven brengende zaad mijn doodskus gebleken en heb ik niet anders dan een groot geluk gekend. Want de dood komt in vele gedaanten. Voor mij kwam hij in jou.