winkel waar ze werkt. Ooit op een dag zal iemand het slipje kopen waarin zij als hoer heeft geposeerd. Iemand zal het aantrekken zonder te weten dat het in haar machine is gewassen. Het was het slipje niet aan te zien. Dat had haar lichtjes verbaasd. Goede kwaliteit, had ze gedacht. Geen katoen, maar iets modieus synthetisch.
De fotograaf had een vitrine in de hoerenbuurt gehuurd. De fotograaf was afgezet. Vijftig euro had hij voor een uur betaald. De meisjes, zo hoorden ze later, tellen dat bedrag voor een shift van twaalf uur neer. Twaalf uur?! Wel, zei de bordeelmadam, soms gaan ze even naar huis om een beetje te slapen.
Ook hoeren hebben een huis. Een huis waar ze kunnen slapen.
Een uur lang heeft ze de hoer uitgehangen. Mannen staarden naar haar. Eentje wilde naar binnen komen. Dat mocht hij niet. Ze wuifde naar de hoeren aan de overkant. Die wuifden vrolijk terug. Ze voelde zich hoer onder de hoeren. Lisa met de monumentale borsten, dijen en billen kwam in het raam naast het hare zitten. Ze was melkchocoladebruin en droeg een groene tanga. Binnen de minuut had ze een klant. Ze kwam, zei ze, uit Cuba.
De fotograaf had gezegd: ik wil meer lijnen. De fotograaf had gezegd: ik wil meer volume in dat haar. Vaagweg had ze gedacht: ik ben een object. Ik moet mij verzetten. Ze had zich niet verzet.
Na een uur werden ze weggejaagd. De vitrine was door een ander meisje gehuurd. Die moest haar werk kunnen doen. De madam zei het in het Frans: ‘La fille doit faire son travail.’
Ze had naar ‘la fille’ geglimlacht, maar die had haar boos genegeerd. Ze kon niet van elke hoer solidariteit verwachten. Ze was tenslotte geen hoer. Ze kende niets van de stiel. Dat hadden die meisjes meteen in de gaten.
Haar ‘travail’ was afgelopen. De fotograaf dacht wel dat er iets tussen zat.
Ze had een jas over haar lingerie aangetrokken en was naar huis gefietst. Ze voelde zich uitgeput. Iets deed pijn. Pijn was niet het goede woord. Iets deed dof. Ze voelde zich dof.
Had ze de hoer gespeeld of was ze de hoer geweest? Op die vraag had ze geen antwoord en ook haar vriend was in de war. Ze had het hem pas een paar dagen later verteld. Ze had gewacht tot ze bij elkaar lagen in wat heet ‘de intimiteit van het bed’. Daarna had ze zijn penis gegrepen.
Niet doen, zei ze bij elke toespeling die hij maakte. Want het was geen grap. Ze kon er niet om lachen. Even was ze een van die meisjes geweest. Mannen hadden naar haar gestaard. Ze had zich laten keuren. De fotograaf had haar gevraagd te lachen. Ze had gelachen. En ook Lisa had gelachen. Zusterlijk hadden ze naast elkaar zitten lachen.
Thuis had ze het slipje in de wasmachine gestopt. Ze had de schmink
Auteursrechtelijk beschermd
