hoogd dan aan de buitenkant. Zo onstaat na verloop van tijd een toren van vijftig meter hoog. Een toren die je met enige moeite beklimt en lichtvoetig afdaalt.
Door stenen zerken te gebruiken, van dezelfde maat, wordt de stevigheid van de constructie bevorderd terwijl tegelijk wordt verwezen naar een bijbelse traditie van rechtopstaande stenen op een berg.
Ook gecremeerden vinden op de heuvel een laatste rustplaats die, net als voor degenen die er begraven zijn, een ‘eeuwige’ is, want hier wordt nooit geruimd.
De gedenkstenen die, als gezegd, dezelfde afmeting moeten hebben, kunnen zeer gevarieerd worden uitgevoerd. Traditioneel, met teksten en inscripties, maar ook onconventioneel, bijvoorbeeld door bijzonder materiaalgebruik of toepassing van kunst in de breedste zin.
Kortom, in de loop der jaren ontstaat een indrukwekkend monument, dat de doden weer een plaats geeft in ons dagelijks leven. Opdat wij niet vergeten.
Nu niet en in de verre toekomst niet.
En de kosten? Ja, ik vrees dat ik die honderd miljoen nog steeds niet heb opgemaakt.
Auteursrechtelijk beschermd
