De Gids. Jaargang 169

[p. 247]

Fotogedicht

Astrid Lampe

100% Wild Rose! Rustiek bruggetje, diepgang. Inhoud, schedules, periodieken, er gloort hoop!

voet veste
waar de excursie geboeid en opgebloeid aan gastenzeepjes inhoudt
voert het kind de kauwgomvlag in top
kantelen kantélen (wat indruk maakt)
kleefklinkers acúút
het blootleggen van een zelfbeeld

waar de excursie inhoud
schiet een volwassen man achter de kliko in zo'n bel
en ontlast zich

gaat af zijn behoefte
aldaar

kantelt het helmgras onthouden wij
onthielden we ons
druk dataverkeer (er was eens...)
aldaar

geen commentaar
waar het kind kauwt op zo'n beeld
maalt de stroom
vallen busladingen droog gloort er hoop

historisch besef

Het gat van Petrus

een kreek of vitrine een

[p. 248]

© Roland Sohier

[p. 249]

 

reservaat: precisiecoördinaten!

 

er gloort hoop traditie at least

 

weer een boel dataverkeer

 

 

 

gedrogeerd aan de voet met wat vuurt

 

 

 

100% Wild Rose! oooopenbloeit aan snif snif Strawberries!

 

 

 

100% nu en hier

 

(uw man met de loper)

 

vooraleer het zich settelt beklijft

 

 

 

ál wat buitengaats

 

afketst op helm hoorn (chitine)

 

zich desalniettemintegenstaande (rijk afzetgebied) zo: rang!

 

ontlast en ontlaadt aan die streek

[p. 250]

Klassieke ontsnapping (via het wc-raampje bijvoorbeeld)

om nu voor elke volgende plaspauze nood man steeds weer iets an-
ders bijster origineels te moeten-lopen-bedenken
zelfs de mintkussentjes bij de kassa schijnen je dan (op den duur) be-
legen de nota origami de
duozit de mensch put zich graag uit

in

antimakassarretjes iedere volgende graag geziene gast tekent per slot
geheid weer met zijn luchtje ik maar college geven kom spring toch
op die trein en
hop (meinst wirklich ein condoomparkplatz) ik maar lessen: kijk!

al wat stof doet - mijn nieuwe serie zakken voor de take-away

het meisje nadia

purschuim, spouw

de speling die we

elke graag geziene gast laat ongezien een dekje
(titel nooit prijsgeven)
speling: zo'n rokje van plissé

maar wat graag zo'n verlengstuk waarmee ik steeds bondiger in hem
in jou in

steeds ditzelfde tafelpersje vastloop maar wát graag

Nu we d'r tóch zijn!

het meisje nadia werd dus inene dat wou ik je vertellen inene hop zo
vreselijk ongeneselijk verliefd op haar paardendeken blind zag ze er
werkelijk van alles in en dan bedoel ik ook van alles werkelijk en dat
dan ook nog eens heel

vleselijk, steeds wonderlijk anders (van alles) en steevast schrijnend

[p. 251]

 

naar een hond verlangen schreeuwend, bijtend, wie niet!

 

 

 

het paardendeken haar dalmatiër dus en zo'n verliefdheid die alleen

 

maar groeit

 

 

 

haar does haar alles de

 

 

 

hond

 

 

 

die knapt nog eens met hok en al heel

 

plastisch god uit nadia's rok (een schotse ruit) zo dreigend

 

zo

 

 

 

spastisch dat het wel een weersgesteldheid lijkt en die dan ook nog

 

eens enorm

 

onvoorspelbaar ja fantastisch dat ie omsla-

 

 

 

wel omslaan móét zo honds: god nadia!

 

(kindje)

 

 

 

zelfs het mintkussen ter afscheid wil niet meer

 

 

 

niet wéér in ocherm de penibele staat van je staart vastlopen gelukkig

 

dat het dekje van zichzelf wat warmte gaf de duozit: kassa! (élke afre-

 

kening in dit circuit zo †

 

 

 

drastisch