De Gids. Jaargang 168

[p. 322]

© Jo Ractliffe

[p. 323]

Fotogedicht
Alfred Schaffer

Een laatste wisselwerking, ergens in een open veld

Zo moest het altijd eindigen, keihard je kop op de grond, de verbeelding
krijgt de overhand, dit moet dan uit het blote hoofd, je hebt geen idee

en toch ben ik precies daar waar je vermoedt dat ik nu ben. Als het niet
zo flauw klonk zou je zeggen: tot hier liep alles goed, daarna ging het mis.

Een schuldbelijdenis? Verlies of winst, koud of warm, hoog of laag, allang
schuilt het gevaar niet meer in kleurverschillen, zelfs in het voorbijgaan

vind je hier geen spoortje bloed, geen schotwond, geen verkoeling, geen
noodbericht, geen werklust, geen lauw gemekker - vanbinnen ben ik heel:

dit zijn machinale tijden. Ik neem al haast geen plek meer in dus laat me
liggen, raak me aan, nu herken je me, straks ben ik niet weg te denken.