De Gids. Jaargang 166

[p. 459]

Jalal El-Hakmaoui

Waarom neemt de dichter zijn vrouw mee naar McDonald's?

Je legt het ene been over het andere
Golven zijn in slaap onder je voet
Als een hitsige kudde kamelen
Eet je de Amerikaanse hamburger
Voor het eerst in je leven
Klop je tegelijkertijd
Op die vette nek van je vrouw
Als je haar vertelt over Niffari's wasmachine
Het kapotte hemd van Osman
De blonde Amerikaanse vlieg die je hebt ingeslikt
Kortgeleden, zonder dat je er erg in had.
Van haar kant heeft ze 't over je auto, zo lelijk
Als een schurftige hazewind
Die je moet inruilen voor een nette ezel
Voor ze jou en je literair-kritische theorieën inruilt
Voor iets (geeft niet wat) om de slaapkamer mee op te fleuren.
Je vrouw proest het uit,
Huilt van het lachen,
Opent de veren van haar benen voor de tong van de wind.
Je wenste dat je haar tussen je tanden kon houden
Haar kon breken als een rotte noot
Of haar in het lege luciferdoosje op tafel kon doen.
Maar je bent een gelovig mens
Je gelooft dat je getrouwd bent in een ‘love story’
Met een zwijn met het gezicht van Manfalouti
De poten van Nazik al-Malaika
En dat jij (om reden van dit alles) dagelijks zelfmoord pleegt
Door honderd traditionele gedichten in te slikken.
Je maakt met zwijnen geen grappen

[p. 460]

 

En de zwijnen hebben geen tijd om met jou te schertsen (daar gaat

 

het om)

 

Zodra je je mond legt op die van de walvis tegenover je

 

Besef je dat de aarde kan ondergaan in een halfvol glas ijswater,

 

En dat je een dichter bent op het toppunt van geluk.

 

 

 

Het magere meisje met het kleine hoofd

 

Als een tennisbal

 

Leest Femme actuelle

 

Kijkt (stompzinnig)

 

Naar de echtelieden in de cel van McDonald's

 

Bij wie het geluk uit hun grote monden waaiert

 

Als spuug,

 

Terwijl ze (als geveinsde vriendelijke ouders) hun handen leggen

 

op het achterste

 

Van hun blonde kinderen wanneer die met hun plastic vingers naar

 

de straat wijzen en schreeuwen:

 

papa... papa... Regarde... regarde...

 

Cet homme pisse sur notre voiture

 

McDonald's lacht en krabt zijn staart.

 

Het ware gedicht is een vangnet met enorme gaten

 

Voor het vangen van het grootst mogelijke aantal beren.

 

Ik heb geen vertrouwen in de dichtersvrouw met het gezicht van

 

Manfalouti

 

En geen vertrouwen in de ogen van het net.

 

Hetzelfde met betrekking tot het magere meisje:

 

Ze leest Femme actuelle,

 

Kijkt (af en toe) op haar horloge,

 

Zonder haar cola op te drinken.

[p. 461]

Mona Lisa piekert over uitgestorven wezens in de Boem Boem Bar

Ik koop een zenuwachtige serveerster
Met een metalen oor tussen haar dijen
Op de markt voor oude grammofoonplaten
Om er wat van mijn nachtmerries in te doen
En mij te bevrijden van het vet van het kussen
Dat mij dagelijks arresteert in een detective.

In de luchtkamer wetten de gordijnen
De depressie van een minnares
Die in één tel een gebouw neerhaalt
Mij uitnodigt voor een lange gezellige avond
In het aquarium des levens.
Aangezien ik het echtelijk leven niet mag
Noch de pyjama's die luisteren naar de songs van Oumm Kalsoum
Na iedere sentimentele kibbelpartij,
Leg ik de zenuwachtige serveerster op haar buik,
Ga ik binnen in het lichaam van een blinde monteur die zingt:
Boem, boem, boem
Ontleed haar in een miljoen stukjes die niet per se
Behoren tot enige seksuele lobby.
Ik werk als de motor van een junkie
Omgeven door smetvrije mannequins
In een smerige film.

Snel zet ik haar weer in elkaar
Doe haar in de doos met Engelse sleutels
(onder mijn blauwe overall)
Ze brengt de militaire groet
Aan een fotoalbum met op de kaft
De witte bril
Van een zwarte man die zingt: Boem, boem, boem...
En aan een vliegtuig dat over tien minuten zal opstijgen.

[p. 462]

Zelfportret

Mijn leven heeft geen behoefte aan een Macintosh-computer
Of een sluwe kunsthandelaar om zijn geschikte plaats te krijgen:
In een vergulde lijst en opgehangen,
Bijvoorbeeld, in een loket met automaat.
Nee, alleen aan een blauwe bromfiets
Waarop ik met een nieuwe sjaal naar Mona Lisa wuivend wegrijd
Als zij haar tong uitsteekt vanachter een verrekijker
Om het voorval dichterbij te halen
En ik haar toeroep: ooooooooooooooooooh!
Mijn vette vrouw ben ik in bad vergeten,
De douche heb ik niet goed dichtgedraaid.