De Gids. Jaargang 164

[p. 888]

Wiel Kusters
De hand van Bertha Röntgen

Ik lag in bed, wist dat ik sterflijk was,
want met mijn hand hield ik de zaklantaarn,
haar licht, zo stevig als ik kon omkneld:
in roze vingers zag ik donker bot.

Ik denk dat ik de leeftijd had waarop
er voor het eerst een meisje kwam alsof
er om haar heen een zachte lichtglans hing.
Van binnenuit, 't kwam zeker niet van mij.

Ik kijk in een boek en zie een hand, ontdaan
van al wat haar bewoog. Een waasje vlees
nog, en een ring. Een ring met steen.

Hier is wat woordenvlees, schrijf ik, ga in
mijn taal en blader blader ze opaak.
Sneeuwwit je vingers en je steen opaal.

[p. 889]

Uit: José van Dijck, Het transparante lichaam. Medische visualisering in media en cultuur. Amsterdam, Amsterdam University Press, 2001