De Gids. Jaargang 164

[p. 42]

Anneke Brassinga
In statu quo (bij een ontwikkelgelatinezilverdruk)

Soms is er een indruk: dit
is tegenwoordig, dit is langer dan het duurt
in het besef, en men valt stil
omdat niet elkeen zingen kan zoals die ene
toen zij het laatste van de Letzte Lieder zong,

omdat niet elkeen staan kan eeuwenlang
als vaas in lucht, gestolde vogelzwerm
op een terras, te zeer in rust voor vlucht
en horend zonder oren te behoeven,
ziend zoals de maan ons zien zou:

ginder in de verte in de nevel van de baai
het eiland waar als stervelingen wij
gekerkerd leven uit te dienen hebben -
daar ligt het zwevend als een paradijs
maar draagt de naam en doem van Alcatraz.

Soms is er gevoel van vrede, weten wij
gezegend en gevestigd ons
- o moordenaars en schurken die wij zijn -
in der materie myriaden zwijgende getuigen.
Tot in ons nagelvuil is wereld toegedaan.

[p. 43]

William E. Dassonville, Gezicht op Alcatraz Island, genomen vanaf Telegraph Hill, San Francisco, 1925