De Gids. Jaargang 162 (1999)

De Gids. Jaargang 162

(1999)– [tijdschrift] Gids, De– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 132]
Wiel Kusters Twee gedichten Kniettewies D'r ieësjte doeë dem iech zoog - mar deë miech jinne sjrek aajoog - dat woar mieng oma wie ze loog kniettewies óp d'r sjoof weë kriet 't allenäu óp ing rij? e kink mit blutsje in de knei e kink dat sjpieëlet in d'r sjnei en köadsjesjpringe dong 't woar nog ier e paar sjtond aod doe woar d'r pap ing naat al kaod jesjtórve an 'ne zonnesjtich bij de boesedaags 't kink loog mit d'r pap in bed 't woar jing plaatsj doa vuur zieng mam de vinster óp, 't winget jet oame dong 't fain D'r ieësjte doeë dem 't zoog... En wie 't at vöal auwer woar de oma die iech han jekankd woar iech nog kling en döks alling sjloffet iech bij heur

[pagina 133]
Krijtwit De eerste dode die ik zag - een dode waar ik niet van schrok - dat was mijn oma die daar lag krijtwit opgebaard onbegrijpelijk voorgoed een kind met gaten in de knie een kind dat speelde in de sneeuw en touwtjesprong het was nog pas een paar uur oud vader was al dood en koud gestorven door een zonnesteek als dagloner bij vader lag het kind in bed de moeder kon er niet meer bij venster open, zuchtje wind het ademde De eerste dode die het zag... En toen het al veel ouder was de oma die ik heb gekend was ik nog klein en veel alleen ik sliep bij haar
[pagina 134]
d'rre naatspoem woar mit blömsj're dróp ze hauw e vröngsje óp d'r kop 't naats jelüesd woar 't ing flieët jroeës woar 't bed van ós en went ze miech vertselle dong da oos iech miech d'r appel oes dem ze in d'r oavet hauw jelaad basterdtsoekker dróp en went 't sjneiet in d'r meëts da zaat ze miech: krieg diech jet sjnei en wèsj diech doa de oge mit: krieste 'n kloare blik D'r ieësjte doeë dem iech zoog - mar deë miech jinne sjrek aajoog - dat woar mieng oma wie ze loog kniettewies óp d'r sjoof Weë häu ziech dat va heur jedaad? e meëdsje jong ze noa d'r maat tse vós noa Oche mit ing vraat aier, bótter en ezoeë noe woar ze doeëd, wat woar ze kling iech zelver woar at tsemlieg jroeës iech wós nit wat nog kómme moeët mar waal wat woar jeweë
[pagina 135]
een nachtpon vol met bloemetjes haar haren in een wrong 's nachts ontbonden tot een vlecht groot was ons bed en als ze mij vertellen ging at ik lekker van de appel die ze in de oven had gelegd basterdsuikertje en sneeuwde het soms laat in maart dan zei ze: jongen pak wat sneeuw en was daar vlug je ogen mee helder blijft je blik De eerste dode die ik zag - een dode waar ik niet van schrok - dat was mijn oma die daar lag krijtwit opgebaard Wie had dat nou van haar gedacht? als meisje ging ze naar de markt te voet naar Aken met een vracht eieren en boter nu was ze dood, wat was ze klein ik zelf was nu al tamelijk groot ik wist niet wat nog komen moest de rest was al voorbij ‘Kniettewies’ is geschreven in mijn moedertaal, de taal van Kerkrade, die met wat varianten ook de taal van Aachen en Köln is, en, in België, van de streek rond Eupen.

[pagina 136]
Nieuwdorp Als dit een ruit, een uitzicht was, een venster op de mijn, dan liep er door dit glas een barst, opdat wat oud is nieuw zou zijn. Tekst voor een monument in de gemeente Stein, ter herinnering aan het project ‘sociale vernieuwing’, november 1998.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Wiel Kusters