De Gids. Jaargang 161

[p. 890]

Ed Leeflang
Holle spiegel

Hij kan op z'n kop gaan staan,
ik zal me niet meer verzoenen
al komt hij mij tegemoet
over de krakende planken.

Als ik van de tweeling ben,
de giftige en de verstilde,
de ene aan wie ik nooit wen
de andere die mij niet wilde,

is een ervan ondersteboven
mij hier in de zaal te ontmoeten
om straks van mij weg te lopen
met het oude lood in de schoenen.

Uitgedacht staan in hun kasten
de ernstige apparaten
die meten, wijzen en wegen
waar ik mag zoeken en tasten

als hij moet tasten en zoeken.
Zo blijft onze handdruk zweven,
een aanraking die wij niet voelen
en meer is ons niet gegeven.

[p. 891]

Holle spiegel