Alles voor de kunst
Mevrouw,
Mijnheer,
Ik heb belangrijk nieuws voor u.
Ik ben bereid voor u te werken. Uw bedrijf lijkt mij een grote doos, en dat zint me wel. Ik houd erg veel van grote boîtes.
U plaatst mij waar u wilt. Lichte of middelzware administratie, mensen empoweren of embêteren, vergaderen of alleen maar staren naar een formulier. Ik kan alles. Ik ben competent, polyvalent en veelzijdig te integreren.
Ja, dat is nu zo'n voordeel van mij: ik kan alles. Ik werk behoorlijk op pc, ken Windows en Excel en behoef geen kamerplant op de werkplaats. Ik maak me nooit gevaarlijk kwaad, mijn driftleven steekt niet hinderlijk op. Ik bespring geen vrouwen. En als er al enkele verstandige mannen of vrouwen rondlopen, kan ik zeer sociaal zijn.
Ik kan ook zeer loyaal zijn. Ik doe alles voor de vlag van de boutique. Ik praat mee over kwaliteitscirkels, schrijf memo's, babbel ieder naar de mond. Ik wil ook graag mijn baas charmeren, ik beloof het, ik zal een stropdas dragen. Maar verplicht me niet tot dasspeld, fylo-fax of zo'n zwarte hardwandige aktentas.
Als het kan, zou ik graag mijn naam plaatsen onder de dossiers die ik behandel. Indien mogelijk, met een stempel. A.u.b. ook naamkaartjes en een naambord op de deur, maar dat laatste is geen must. En voor later, halfweg of aan het eind van de carrière, vraag ik nu al de titel procuratiehouder, zoals Kafka. Is dat haalbaar?
U begrijpt het, ik ben kritisch-constructief en realistisch-ambitieus.
Maar wat ik dan wel nodig heb vanaf de eerste werkdag: een stoel in het bedrijf die onvervreemdbaar van mij is. Dat er niemand anders op gaat zitten. Een bureau van mij, alleen van mij, en natuurlijk ook een loon, maar dat vooral voor mijn gezin.
Ik ben onmiddellijk beschikbaar.
Weet u, mevrouw, mijnheer, waarom ik zo urgent een job behoef? Ik heb zeer dringend orde nodig, wat dagelijkse dwang. Want alleen dan kan ik, als ik 's avonds vermoeid, ongelukkig en opgeladen, het
Auteursrechtelijk beschermd