De Gids. Jaargang 159

[p. 163]

Medewerkers aan dit nummer

hans achterhuis (1942) studeerde theologie en filosofie in Utrecht en Straatsburg. In 1972 en 1973 werkte hij als onderzoeksmedewerker en voorlichter bij het Nederlands Centrum voor Buitenlanders. Daarna was hij tot 1990 verbonden aan de faculteit der wijsbegeerte van de UvA, en bijzonder hoogleraar milieufilosofie aan de Landbouwuniversiteit Wageningen. Sinds 1990 is hij hoogleraar systematische wijsbegeerte aan de Universiteit Twente. Professor Achterhuis publiceerde een aantal boeken en levert regelmatig bijdragen aan tijdschriften en bundels. Hij is tevens werkzaam als recensent van wijsgerige literatuur voor de Volkskrant en redacteur van Het kritisch denkerslexicon, een losbladig overzicht van de grote naoorlogse denkers.

huub beurskens (1950) is redacteur van De Gids. Recentelijk verschenen van hem Circus Fernando en andere essays en de dichtbundel Iets zo eenvoudigs.

mark boog (1970) verspreidt met enige regelmaat in kwaliteit oplopende dichtbundels, vooralsnog alleen onder familie, vrienden en belangstellenden. Hij publiceerde eerder in Mosselvocht en in het Belgische tijdschrift Appel.

johan de boose (1962) is slavist en acteur en publiceert regelmatig gedichten. In 1993 verscheen zijn roman Fluweel van leegte. Momenteel werkt hij aan de voltooiing van de dichtbundel Wegen naar Insomnia. De hier verschenen gedichten worden in het voorjaar gebundeld bij Poëziecentrum Gent.

anne duden (1942) groeide op in Berlijn en Oost-Duitsland en woonde achtereenvolgens in Oldenburg, Berlijn en thans in Londen. Ze schreef proza, onder meer Übergang (1982) en Das Judasschaf (1986), poëzie (Steinschlag, 1993) en een combinatie van beide in de bundel Wimpertier (1995). Het hier vertaalde essay komt oorspronkelijk uit Der wunde Punkt im Alphabet, © Rothbuch Verlag, Hamburg 1995.

roel van duijn (1943) is fractievoorzitter van De Groenen in de Amsterdamse gemeenteraad en studeert rechten. Hij publiceerde een aantal boeken, waarvan Het witte gevaar (1965) het eerste was en de roman Het leeuwekind (1992) het laatste. Ongeveer tegelijk met dit artikel verschijnt zijn nieuwe boek Blijft Amsterdam?.

j. heymans (1954) is publicist op het gebied van kunst en wetenschap. Hij werkt onder meer mee aan het Filosofie Magazine. Met Armando publiceerde hij de bundel Het plechtige gebouw (twee verhalen en een gesprek, 1992). Zijn recentste publikatie is Terug naar De Brug. Over schrijvers uit Overijssel (essays, 1995).

ton lemaire (1941) was van 1969 tot 1990 docent cultuurfilosofie aan de Universiteit van Nijmegen. Hij publiceerde onder meer Over de waarde van kulturen (1976), De Indiaan in ons bewustzijn (1986) en Twijfel aan Europa (1990).

gerard nienhuis (1944) is hoogleraar natuurkunde aan de Rijksuniversiteit Leiden. Zijn onderzoeksgebied omvat vooral de quantummechanische effecten van licht.

peter swanborn (1963) woont in Rotterdam. Universiteit en kunstacademie waren voor hem kortstondige avonturen. Tegenwoordig schrijft hij gedichten en verhalen en maakt hij foto's en objecten. Gedichten van hem verschenen in de tijdschriften Passionate en Appel. Overdag verkoopt hij bladmuziek.

eddy van vliet (1942) heeft als dichter onder meer de bundels Jaren na maart (1983), De binnenplaats (1987), De toekomstige dief (1991) en de bloemlezing Geen dag zonder liefde (1994) op zijn naam staan. In 1992 verscheen een door Benno Barnard ingeleide en samengestelde keuze uit zijn werk. Prijzen die hij ontving zijn de Jan Campertprijs en de driejaarlijkse Staatsprijs voor de Poëzie.

[p. 164]

august willemsen (1936) studeerde Portugese taalen letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Hij specialiseerde zich in de Braziliaanse literatuur aan de Universiteit van São Paulo. Vertaalde werk van o.a. Dalton Trevisan, João Guimarães Rosa, Fernando Pessoa, Carlos Drummond de Andrade en Machado de Assis. Meest recente vertalingen: Diepe wildernis: de wegen van Guimaraes Rosa (1993) en Angst van Graciliano Ramos (1995). Schreef daarnaast ook eigen werk, o.a.: Braziliaanse brieven (1985), De taal als bril (essays, 1987), De val (1991),. Het hoge woord (essays, 1994), De goddelijke kanarie (over het Braziliaanse voetbal, 1994).

wim van de woestijne (1940), heeft zich een aantal jaren aangesloten bij een groep beeldende kunstenaars. Zeven seizoenen werkte hij als druivenplukker in de oostelijke Pyreneeën, waar het gepubliceerde verhaal zich afspeelt. Tegenwoordig richt hij zich voornamelijk op het schrijven en treedt daar sinds kort mee naar buiten.