Roland Jaccard
Wegen der ontgoocheling
Beangstigende paradox: voor onze persoonlijke en collectieve hygiëne hebben wij vandaag de dag Hitler net zo hard nodig als hij op zijn beurt de joden nodig had.
Met de diverse vormen van psychotherapie is het net als met godsdiensten of met politieke partijen: hoe minder je ervan verwacht, des te beter je je voelt.
Verhoudingen tussen mensen berusten op een eenvoudig principe: bevestig mij in wat ik ben of denk te zijn en ik zal je er dankbaar voor zijn; betwist mij wat ik ben of denk te zijn, en je zult er mijn vijandschap mee verwerven.
De meest elementaire wijsheid verlangt dus dat men zich omringt met personen die men in hun wezen kan bevestigen.
Wanneer twee dingen waaraan we gelijkelijk gehecht zijn elkaar uitsluiten - twee dingen waarvan we geen afstand kunnen of willen doen - dan moeten we leren een dubbelleven te leiden, twee parallelle levens. De leerschool van het zwijgen doorlopen. Voor wie een hang naar het absolute heeft, voor wie niet van vals spelen houdt is dat een uitzonderlijk moeizame beproeving die de overgang naar de tijd van de volwassenheid markeert, die tijd die je misschien maar liever helemaal nooit zou willen bereiken: de tijd van het compromis, van de hypocrisie, van achtereenvolgende zelfverloocheningen, van aangeleerde middelmatigheid, van sociale integratie. Een mens moet heel wat afkeer overwinnen (afkeer van zichzelf en van anderen) om door te kunnen gaan met leven.
Dat oude gebruik dat je nog in Italië vindt, op grond waarvan overlijdensberichten voorzien van een foto worden opgeplakt in de omgeving van het huis van de overledene. Zo lees ik hier, in Venetië, in het straatje dat uitkomt bij Harry's Bar, dat Gabriele Penne
Auteursrechtelijk beschermd